Toen Lars Bogers op zeventienjarige leeftijd als jeugdspeler mee mocht trainen met de selectie, was de concurrentie voor zijn positie groot. Want van keepers, hadden ze er bij Schijf eigenlijk wel genoeg. En dus is hij sinds twee seizoenen veldspeler. “Die omschakeling was best wel pittig.”
We beginnen voor de volledigheid dan ook bij het begin. “Ik heb heel de jeugd gekeept. Eén keer, in de JO15, was ik veldspeler. Maar meer niet.” Talent als keeper, had Bogers (20) dan ook wel. “Toen ik zeventien was, trainde ik al mee met de senioren.” Alleen was er één probleem, herinnert hij zich. “De selectie had twee best wel goede keepers. Als je jezelf daar op die leeftijd mee moet meten, als derde doelman…”
Best pittig
Het stelde Bogers een aantal seizoenen later voor een lastig dilemma. “Toen ik de overstap moest maken naar de selectie, had ik twee opties: als tweede doelman of verder als ‘voetballer’. Het werd dus veldvoetballer.” Een wereld ging voor hem open. “Ik heb, voordat ik echt de stap maakte naar de selectie, eerst een half seizoen bij het tweede gespeeld, als rechtsback. Dat ging redelijk, dus wilde ik het wel proberen.” En met succes. “Inmiddels heb ik overal wel een beetje gestaan. In het begin van dit seizoen nog even als keeper, omdat onze eerste doelman geblesseerd was. Daarna kwam ik op de bank, maar vanwege blessures kreeg ik vlak voor de winterstop de kans als rechtshalf. Nu speel ik weer rechtsback.” Een flinke omschakeling, zoals gezegd. “Na een half jaartje bij het tweede, kreeg ik al de kans om mee te trainen bij het eerste. Uiteindelijk groei je mee met het niveau. Al was het soms best pittig.” Maar het was het waard, meent Bogers. “Als ik nu zie hoe ik ben gegroeid. De eerste seizoenshelft stond ik nog wissel, nu sta ik in de basis. Door de trainingen, ben ik echt beter geworden. Naarmate je het vaker doet, komt dat vanzelf.” Helemaal met zijn geschiedenis, lacht hij. “Ik ben natuurlijk wel verdedigend ingesteld, doordat ik keeper ben geweest. Dat helpt mij nu als verdediger, daardoor ben ik één op één sterk.” Dus rijst nu de vraag: gaat hij veldspeler blijven? “Dat vragen mensen natuurlijk heel vaak, maar ik weet het nog niet. Ik vind het allebei even leuk! En je bent multi-inzetbaar, haha.”
Vriendenteam
Die inzetbaarheid kunnen ze bij Schijf dan ook maar wat goed gebruiken, vertelt Bogers. “De aantallen zijn afgenomen. Soms hebben we voor een wedstrijd maar dertien of veertien man. Er zijn best wat basisspelers weg, dan lever je in qua kwaliteit.” En dus is hij best tevreden met een plek in de middenmoot van de derde klasse. “Ons doel is handhaven zonder nacompetitie. Daar ben ik ook niet bang voor. We hebben al laten zien dat we ons goed staande kunnen houden.” Met de club waar Bogers al zijn hele leven speelt. “Ik was vijf of zes, toen ik bij Schijf begon. Ook nooit overwogen om ergens anders te gaan spelen. Lekker op het fietsje naar de club.” En niet voor niks. “Iedereen kent elkaar, ons kent ons. Dat vind ik fijn. Samen opgegroeid in de jeugd en nu bij het eerste. Eigenlijk zie ik ons ook als een soort vriendenteam.” Eén waar Bogers wat hem betreft, nog lang trouw aan zal blijven. “Ik ga hier nooit weg, denk ik.” Tijd genoeg dus, om iets moois neer te zetten. “Mijn ambitie is om een dragende speler te worden en met Schijf op de lange termijn misschien wel naar die tweede klasse te gaan. Wie weet lukt dat ooit…”
Klik op RKVV Schijf voor de laatste artikelen over de club.
Klik op RKVV Schijf voor meer informatie over de club.