Met een vader als oud-voorzitter en een moeder die veertig jaar lang in de kantine stond, is de liefde voor Be Ready er bij Jurgen Bouwens met de paplepel ingegoten. En dus zit ook bij hem, het vrijwilligerswerk in zijn DNA. “Ik doe het voor de club!”
Wat hij dan precies doet voor die club? Een hele hoop! “Op mijn achttiende werd ik jeugdleider, daarna ging ik er even tussenuit en kwam ik weer terug. Tegenwoordig ben ik coördinator van de kantine, lid van de activiteitencommissie en scheidsrechter.” Dat eerste, is een veelomvattende functie, vertelt hij. “Als er niemand is, ga ik zelf achter de bar staan. Of mijn vrouw. Het is voor de vereniging heel belangrijk dat die kantine wel open is. Die inkomsten heb je nodig.”
Helpen
En de 54-jarige Bouwens kan het weten. “Mijn vader is heel lang voorzitter en wedstrijdsecretaris geweest bij de club. Mijn moeder stond zelf veertig jaar lang in de kantine. Dus Be Ready zit wel echt in mijn bloed.” En dat begon in oktober 1976, de vrijwilliger weet het nog goed. “Toen werd ik zeven. Vervolgens heb ik tot mijn 29ste gevoetbald, daarna kreeg ik problemen. Last van mijn knie, rug en enkel. Het was verstandiger om te stoppen.”
Aan hem ging een harde verdediger verloren, lacht hij. “Vanaf mijn zeventiende in het tweede. Vaak als linksback. Ik had een hekel aan kunstgras, maar gelukkig was dat er toen nog niet echt.” Ook buiten het veld, boekte Bouwens het nodige succes. “Het is een dorpsclub, dus het is heel gezellig om hier te zijn. In die tijd, heb je natuurlijk heel veel vrienden gemaakt. Dan is het leuk om af en toe een feestje te organiseren.” Of een wedstrijdje te fluiten. “Vooral om te helpen. Uiteindelijk doe je het voor de club.” En een klein beetje voor zijn eigen kinderen. “Die voetballen hier ook. Ik vind het natuurlijk ook gewoon heel leuk.”
Dat laatste blijkt. “De activiteitencommissie was één grote vriendengroep. Samen dingen organiseren. Om geld binnen te halen én plezier te maken. Dat heb ik 25 jaar lang gedaan. Vorig seizoen ben ik daarmee gestopt. Het is nu opgepakt door een groepje jongelui.” Met het 100-jarig jubileum in 2027 alvast in het vooruitzicht. “Daar kijk ik nu al heel erg naar uit! Dat moet echt iets groots gaan worden, een hoogtepunt. En natuurlijk ben ik daarbij betrokken!”
Hard nodig
Maar eerst nog even het heden. Want ook daar, heeft Bouwens het meer dan druk genoeg. “Ik ben drie of vier dagen per week op de club. Donderdagavond altijd en zondag heel de dag.” Of hij ook fanatiek supporter is bij het eerste? “Dan sta ik vaak in de kantine, dus dat is lastig!” Toch blijft hij dat voorlopig, gewoon nog lekker doen. “Als ik straks boven de 60 ben, ga ik wel wat minderen. Dan moet de jeugd het een beetje over gaan nemen. Voor nu, denk ik nog niet aan stoppen.”
Want, zo redeneert de inwoner van Hank. “Het kost veel energie, maar ik krijg er ook veel energie van. Al is het hard werken.” En een deel van zijn leven. “Dat is het altijd al geweest. Met plezier gesport en vrienden leren kennen.” Stiekem, is het voor Bouwens eigenlijk nog veel meer dan dat. “Je bent voor een deel eigenaar van de club, zeg ik altijd. En zo voel ik dat ook nog steeds. Het is jouw club!” En die heeft hem, en andere vrijwilligers, keihard nodig. “Anders kun je niet blijven bestaan. Dat proberen we de jeugd nu ook wijs te maken, dat is een uitdaging.” Want met de vergrijzing in aantocht, zit er weinig anders op. “Geen keuze, ik moet nog even door!”
Klik op Be Ready voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Be Ready voor meer informatie over de club.