Als jeugdspeler bij Vitesse, droomde hij altijd van een bestaan als profvoetballer. Maar toen Jan Schimmel die kans op latere leeftijd alsnog kreeg, zag de doelman van Achilles Veen het ineens niet meer zitten. En dus geniet de keeper nu van het verenigingsleven. “Ik ben een gezelligheidsmens, houd ook van een biertje na de wedstrijd.”
Een uitspraak die de zeventienjarige Schimmel als jeugdspeler van Vitesse waarschijnlijk nooit had gedaan. Toch werd het ‘m in Arnhem dus niet, voor hem. “Ik heb daar uiteindelijk twee seizoenen gespeeld, maar had in het laatste jaar vijf keepers voor me. Toen ben ik naar TEC gegaan.” Van zes dagen per week trainen, naar voetballen in de tweede klasse. “Het talent was er, alleen een stukje mentaliteit was mijn manco. In het weekend op stap gaan, vond ik ook leuk. Als je de top wilt halen moet je dat laten. Helemaal vóór een wedstrijd.”
Subtopper
Het bracht Schimmel dit seizoen via Theole, TEC, Lienden, Kozakken Boys en GVVV, bij vierdedivisionist Achilles Veen. De club waar hij voor de coronaperiode, al eens zes wedstrijden speelde. “Daardoor voelde het eigenlijk als thuiskomen. Eén praatje, toen was het geregeld.” Want na een jaar op de bank bij GVVV, wilde de 31-jarige doelman niets liever dan weer ‘lekker spelen’. “Dat was een enorm leuke club, met leuke gasten en een goed niveau. Ik wilde ook eigenlijk helemaal niet weg. Maar als je niet speelt…”
Al begreep Schimmel die keuze toentertijd wel. “Bij Kozakken Boys had ik mijn achillespees afgescheurd en ik was gewoon nog niet helemaal honderd procent fit.” Het werd na een simpel belletje, Achilles Veen. Een goede subtopper in de vierde divisie, vindt de inwoner van Herwijnen. “Waar we nu staan, horen we te staan. Verdedigend staat het goed, we creëren genoeg kansen, maar scoren moeilijk.” De laatste wedstrijd voor de winterstop, thuis tegen Venray (8-0), viel het ‘eindelijk’ een keer goed voor de nummer vijf van de competitie. “Dan maak je er ook meteen acht.”
Mocht de ploeg die lijn voort kunnen zetten, zit er volgens Schimmel misschien nog wel wat moois in. “Onze doelstelling is kijken of we mee kunnen doen voor een periode. Wie weet speel je dan nog gewoon voor promotie.” Aan trainer Dennis van der Steen zal het in ieder geval niet liggen. “Die bevalt boven verwachting goed! Open, transparant en eerlijk. Een fijne man om mee te werken. Hij is als trainer op een persoonlijke manier met iedereen bezig. Of je nou speelt of niet. En zijn trainingen zitten goed in elkaar.”
Mensenmens
Dus zit Schimmel, tijdens zijn tweede periode bij de club, opnieuw meer dan prima op zijn plek. “Bij Achilles Veen staat presteren niet altijd bovenaan. Dat past wel bij mij. Ik ben een gezelligheidsmens, houd ook van een biertje na de wedstrijd.” Wat dat betreft is de eerste seizoenshelft voor hem precies geworden wat hij had gehoopt. “Veel gekeept en goed ontvangen. Binnenkort krijg ik een tweede zoontje. Ik wil gewoon nog lekker keepen.” Iets wat hem bij Kozakken Boys en GVVV dus minder goed lukte. “Bij Kozakken Boys verloor ik door die blessure het plezier. En het klinkt misschien gek, maar GVVV was misschien wel mijn leukste periode. Qua sfeer en andere dingen. Ondanks dat ik niet speelde.”
Lienden was zijn mooiste. “Daar werd ik algeheel kampioen, wonnen we de beker en de Supercup. Dat staat mooi op je ‘CV’.” Sterker nog. “Ik kon toen naar BVO’s. Heb een jaar bij FC Utrecht meegetraind, mocht naar Cambuur en had een gesprek bij De Graafschap.” Toch deed Schimmel het destijds niet. “Het gevoel was niet goed. En ik ben een mensenmens. Achteraf denk ik nu soms, had ik maar… Dan had ik misschien daar en daar gespeeld. Alleen op dat moment, voelde dat voor mij als de juiste keuze.” Gek eigenlijk, beseft de voorraadbeheerder bij een transportbedrijf zich. “Dat was altijd mijn droom. Toen kwamen de profclubs en wilde ik het niet.”
Spits
Spijt heeft Schimmel echter niet. “Het een ‘klootzak’ zijn, heb ik misschien ook wel een beetje gemist. Nu kijken ze tegen je op door de leeftijd, dan geef je toch iemand sneller een standje. Jonge jongens op sleeptouw nemen. Wat dat betreft ben ik meer een leider geworden.” Als doelman dus, al had dat zomaar heel anders kunnen lopen. “Ik ben pas op mijn twaalfde gaan keepen, daarvoor zat ik als spits of middenvelder, zelfs nog bij de KNVB. Tot onze keeper geblesseerd raakte en ik als langste op doel mocht. Dat vond ik meteen leuk. En ik was er beter in.”
Een gelukkige keuze, zo blijkt achteraf. “Het is een andere mindset. Als keeper kun je beslissend zijn. Soms krijg je één schot, gaat die erin, dan ben je slecht. Maak je veel reddingen en verlies je alsnog, dan ben je toch goed. Onana wordt nu afgekraakt, maar is een geweldige keeper. En dat zeg ik als Feyenoorder.” Een Feyenoorder die nog lang bij Achilles Veen hoopt te spelen. “Mijn ambitie is om hier af te sluiten, zolang mijn lichaam meegaat. Tot mijn 40ste zou mooi zijn. Nadenken over stoppen? Ik vind het nog veel te leuk!”
Klik op Achilles Veen voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Achilles Veen voor meer informatie over de club.