Een drankje hier, een broodje daar. De scheidsrechters bij het eerste elftal van RVVH komen niets tekort. Met dank aan Ruud Romijn, die de rode loper uitlegt voor het arbitrale trio.
Hij is al tijdje de gastman die de scheidsrechters en assistent-grensrechters bijstaat bij thuiswedstrijden van de hoofdmacht. “De club zat om het hand omdat mijn voorganger er na vele jaren trouwe dienst mee stopte. Ik had juist aangegeven wel wat te willen doen voor de club en aangezien ik toch al bij elke thuiswedstrijd van het eerste elftal was, is het een kleine moeite om gastman te zijn”, aldus de Riddekerker, die inmiddels ook als secretaris is toegetreden tot het bestuur.
Romijn, 47 jaar en administrateur bij een logistiek bedrijf in Barendrecht, is een echte RVVH’er. Hij begon op zijn tiende en stopte daar zeven jaar geleden mee. “Ik ben nooit een groot talent geweest, hoor. Ik heb ooit deel uitgemaakt van de B-selectie, het derde elftal. Ik mocht meehobbelen, dat was het. Ik kan hier wel zeggen dat ik een goede voetballer was, maar dan lachen ze me allemaal uit op de club. RVVH is voor mij altijd veel belangrijker geweest voor het sociale aspect. Dat is nog steeds zo. De jongens met wie ik voetbalde, hebben kinderen. Daar gaan we met z’n allen naar kijken tegenwoordig. Eigenlijk liggen al mijn contacten op de club.”
Het zijn van gastman lijkt hem op het lijf geschreven. “Ik vind het belangrijk dat RVVH gastvrij is en dat scheidsrechter op een nette manier worden ontvangen. Vergis je niet dat die mensen vaak uren in de auto zitten voor een wedstrijd. Pas geleden hadden we in de thuiswedstrijd tegen Poortugaal een arbitraal trio, waarvan de scheidsrechter en één van de assitent-scheidsrechters uit Limburg kwamen. De andere assistent kwam helemaal uit Drenthe. Alleen de heenweg duurde langer dan de wedstrijd zelf. Dat vergeten de mensen vaak.”
“Ik leg doordeweeks al contact met het arbitrale trio. Ik vertel dan waar ze kunnen parkeren en dat ik ze ontvang. We hebben binnen het terrein drie plekken apart gereserveerd voor het arbitrale trio. Dat is fijn, omdat de parkeerplaats soms behoorlijk druk kan zijn. Als ze er eenmaal zijn, laat ik ze hun kleedkamer zien en gaan we boven in de bestuurskamer wat eten en drinken en maken een praatje. Ik zorg dat ze drinken krijgen in de kleedkamer voor de rust en na afloop nodig ik ze weer uit om na te praten in de bestuurskamer. Ik vind het contact erg leuk. Je leert de scheidsrechters op een andere manier kennen.”
Nog niet zo lang geleden moest ook oud-betaald voetbalscheidsrechter Roelof Luinge een wedstrijd van RVVH 1 fluiten. “Een bijzondere man”, lacht Romijn. “Hij komt altijd met wat hij noemt een chauffeur. Dat is een vriend die hij ophaalt in Amsterdam. Luinge zelf houdt van gezelligheid. Bij sommige clubs gaan ze na afloop ook wel eens met hem uit eten, maar die voorkeursbehandeling krijgt hij hier niet, haha.”
“Ik vind het mooi dat hij nog steeds fluit. Ik kan me voorstellen dat als je alle stadions in Nederland hebt gezien en alle topwedstrijden hebt gefloten, je geen zin hebt om vierde divisie te fluiten. Hem maakt het niets uit. Als Feyenoord-supporter heb ik hem vroeger enorm vervloekt. Als hij uit de tunnel kwam in De Kuip wist ik dat mijn middag zou worden verpest, haha.”