Een voetbalveld en Aloys Meerman, ze zijn onlosmakelijk met elkaar verweven. Hij is er (mede dankzij vader Huib) zowat opgegroeid en het voetbalvirus reikt zelfs zover, dat de Arnemuidenaar dit seizoen bij twee verschillende clubs actief is als trainer. Bij v.v. Kloetinge is hij hoofdtrainer van de JO19-1, ondersteunt hij de JO16-1 én is hij hoofdtrainer bij zondagvierdeklasser v.v. Philippine.
“Het is druk met voetbal inderdaad. Ik sta zeven dagen op zeven op een voetbalveld. En als ik niet op of naast het veld sta, dan is er altijd wel iets voor de voetbal te regelen of kijk ik het op tv. Het is gewoon echt enorm gaaf om met de mooiste sport die er bestaat bezig te zijn. Een team formeren, jongens beter maken en uiteraard ook daarbij jezelf als trainer blijven ontwikkelen. Want ik ben nog altijd een jonge trainer, hoewel ik inmiddels al de nodige ervaring heb opgebouwd.”
De regio Zeeuws-Vlaanderen en ook het zondagvoetbal is voor Aloys helemaal nieuw. Samen met zijn vader Huib was hij de afgelopen seizoenen verantwoordelijk voor het eerste elftal van VCK uit Koudekerke, waarmee ze vorig seizoen uiteindelijke degradeerden uit de tweede klasse, waar ze via een kampioenschap het jaar ervoor één seizoen actief waren. De stap naar Philippine kwam misschien voor velen als verrassing, maar voor vader en zoon Meerman was het een ideale stap.
“Ik ben ook werkzaam als trainer in de jeugd van v.v. Kloetinge en dat is ideaal te combineren met een zondagclub en dat bevalt het tot nu toe enorm goed! Het is een echte dorpsclub, waar de zaken allemaal prima geregeld zijn. Het enige waarin nog flinke stappen moeten worden gemaakt is de trainingsopkomst en een stukje besef dat je als voetballer soms ook dingen moet ‘laten’ om te kunnen groeien. Dat proces gaat niet vanzelf en is voor ons misschien wel de grootste uitdaging om te realiseren.”
Tien tot twaalf spelers slechts waren er door allerlei omstandigheden meestal maar beschikbaar op trainingsavonden. Te weinig is de mening van Meerman. “Dat aantal moet omhoog. Natuurlijk snap ik dat er veel in de horeca werken en er soms blessures zijn. Maar je kan ook je prioriteiten soms beter indelen. Daar werken we nu hard aan en is ook nodig om te komen tot de saamhorigheid die wij als trainers nodig achten om prestaties te leveren. We betrekken ook het tweede en derde elftal veel meer bij ons groeiproces. Dat kost tijd, maar je merkt dat iedereen heel erg bereidwillig is. Dat zegt me dat we hier op onze plek zitten. Opnieuw bouwen aan een stukje mentaliteit en dat koppelen aan een speelwijze die wij graag willen zien. De groep is ook relatief jong en in de selectie zitten nu heel veel jongens uit het dorp of er omheen. De tijden van weleer zijn anders, de visie van de vereniging ook en dat past wel bij hoe ik wil werken. Proberen om het voetbalinzicht te verbeteren en dat gekoppeld aan mentaliteit. Als we dat kunnen realiseren, dan denk ik zeker dat we hier in Philippine iets moois kunnen neerzetten.”
Het is voor Meerman als trainer ook wel een mooie leerschool om op diverse niveaus te werken als trainer. “Wat bij Kloetinge ABC is, dat gaat hier wat langzamer. Dat is voor mij aanpassen en leren en daar word ook ik alleen maar beter van als trainer. Het gaat hier nu vooral om de basisprincipes bijbrengen en automatismen kweken. Dat kost tijd en die krijgen we ook. We willen een herkenbare ploeg op het veld krijgen. Het voetballende aspect, de mentaliteit en saamhorigheid laten samensmelten om te komen tot mooie resultaten in de vierde klasse. Dat bouwproces zal gaan met vallen en opstaan, maar het is een uitdaging die mijn vader en ik hier graag aangaan.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Philippine