Met een vader als secretaris, is de liefde voor Melissant er bij Kees van Dam met de paplepel ingegoten. En dus is ook de vrijwilliger en oud-speler zelf na al die jaren niet meer weg te slaan bij de club. “Het is gewoon de gezelligheid en de mensen om je heen.”
Vanaf zijn zesde, weet de inmiddels 53-jarige Van Dam eigenlijk niet beter. “Altijd alleen maar daar!” Ingegeven door zijn vader dus. Al zat de liefde voor het spelletje hemzelf ook diep, vertelt hij. “Eén jaartje als rechtsback in het eerste, op mijn negentiende.” Want al snel, sloeg het noodlot toe. “Ik ben vijf keer geopereerd aan mijn kruisbanden en kniebanden, ging er elke keer doorheen.” En daar was ook zijn toenmalige baas, niet al te blij mee. “Kwam ik elke keer, weer die knie kapot…”
Verbouwen
Een jaar of vier geleden probeerde Van Dam het nog wel een aantal maanden bij de veteranen, maar ook dat huwelijk was geen lang leven beschoren. “Toch te veel last.” Maar stilzitten? Dat is niks voor de inwoner van Melissant. “Het is een klein dorpje, dus ik was toch altijd al verbonden. Die binding met de club, die heb je.” Als grensrechter, assistent-trainer, lid van de activiteitencommissie én als secretaris. “In 1992 kwam ik in het bestuur, mijn vader stopte, dus ze waren op zoek.” Sinds die tijd, is het allemaal een stuk makkelijker geworden, lacht Van Dam. “Alles gaat digitaal, vroeger moest je nog schrijven. Nu stuur je alles gewoon door. Alleen nog even drie of vier keer per jaar vergaderen.” Al is dat niet het enige, wat de vrijwilliger tegenwoordig bij de club doet. “Ik zit vanuit mijn werk ook nog in het onderhoud en sta in de kantine.” En dus is Van Dam bijna iedere avond op de club. “Helemaal nu we bezig zijn met het verbouwen van de kleedkamers. Dat heb ik samen met de gemeente opgezet en vanuit de vereniging probeer ik dat te coördineren.” Klinkt veel, maar voelt vooral als ontspanning. “Gewoon de gezelligheid, de mensen om je heen. Het is leuk om dingen te doen en een stukje verantwoording te dragen.” Van het één, komt heel vaak het ander. Weet Van Dam inmiddels uit eigen ervaring. “Vrijwilligers zijn natuurlijk hartstikke belangrijk voor de voetbal. Maar bij Melissant hebben we geen klagen hoor”, stelt hij. “Een groepje ‘oudere mensen’ doet veel in het onderhoud, van maaien tot opruimen. Dat is allemaal geregeld. En ook de begeleiding voor de jeugd is geweldig.”
Eigen jongens
Alleen de bezetting in de kantine, is een klein probleempje. “Daar is het heel lastig om structureel mensen te vinden, men heeft het druk in de samenleving. Nu sta ik zelf vaak achter de bar.” Met alle liefde. Want zijn passie voor Melissant, is nog altijd even groot. “Thuiswedstrijden kijk ik altijd, uit zelden of nooit. Dan regel ik dingen voor lagere elftallen op de club. Ook daar moet iemand van het bestuur voor aanwezig zijn, vind ik.” Na 32 jaar als secretaris, ziet Van Dam wel een verandering van mentaliteit. “Makkelijker afmelden of individueel dingen gaan doen. Om een bepaalde verplichting, staan weinig mensen meer te springen. Scheidsrechters vinden, is bijvoorbeeld ontzettend lastig.” Toch mag dat, ook voor hem, de pret niet drukken. “Het is heel gezellig nog steeds!” Vanuit zijn huis, op 200 meter van het sportpark, droomt hij soms van vervlogen tijden. Zoals van dat kampioenschap, een jaar of tien geleden. “Toen kwam Lee Towers hier optreden! Dat is toch wel een hoogtepunt.” Stiekem hoopt Van Dam in de toekomst dan ook op een nieuw stukje geschiedenis. “Afgelopen jaar pakten we een periode, dus dat zou leuk zijn.” Al is dat voor hem, eigenlijk niet het belangrijkste. “We moeten het doen met eigen jongens van de club. Dan maar wat lager en bovenin meedoen, dat is veel gezelliger.” Met hem in ieder geval als supporter langs de lijn. “Zolang als ik er plezier in heb, blijf ik lekker doorgaan. Wel hoop ik een deel van mijn activiteiten af te kunnen staan, want een beetje verjonging is altijd goed!”
Klik op VV Melissant voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Melissant voor meer informatie over de club.