Het land ligt in West-Afrika. Grenzend aan Guinee, Senegal en de Atlantische Oceaan. Guinee-Bissau telt twee miljoen inwoners en kent een economie die voor ruim negentig procent afhankelijk is van de export van cashewnoten. Basil Camara, centrale verdediger van sv TEC, is sinds vorig jaar international van het land. “Er heerst armoede, maar de inwoners zijn echt gelukkig en er trots op dat ze daar wonen.”
Hij had de moed al bijna opgegeven. Op zijn 21ste was Basil Camara benaderd door een delegatie van de nationale voetbalbond van Guinee-Bissau. Het land waar zijn vader is geboren en het land dat hij als kind diverse keren had bezocht. Camara speelde op dat moment voor Go Ahead Eagles. “Het was veel gedoe om alle papieren in orde te maken en een paspoort te kunnen aanvragen. De geboorteakte van mijn vader was nodig, maar die moest vanuit Bissau komen. Het lukte niet.”
Daarna bleef het tot eind mei vorig jaar stil. “Ik ben met mijn vader naar de ambassade in Brussel gereden om een paspoort te regelen. In Nederland is geen officiële instantie gevestigd. We kregen te horen dat het niet mogelijk was. Mijn vader pakte zijn telefoon, belde de bondscoach en gaf zijn mobiel aan de medewerkster van de ambassade. Ik moest direct foto’s maken en later op de middag had ik mijn paspoort.”
Nauwelijks een week later stapte hij in het vliegtuig en reisde via Marokko naar Bissau. “Ik bleef elf dagen. We zouden een oefeninterland tegen Kaapverdië spelen, maar die werd afgelast. Ben ik de laatste vijf dagen met enkele internationals het land ingetrokken. Het land ligt dertig jaar achter. Het stereotype beeld van Afrika klopt volledig. Op veel plaatsen is geen stroom aanwezig, er zijn favela-achtige wijken en door het land loopt maar één hoofdweg. Daarbuiten rijd je over zandwegen vol kuilen. Een pizza of een hamburger bestaat niet en pinautomaten zie je ook niet. Maar iedereen is gelukkig. Ze zijn er trots op om daar te wonen.”
Taal
Guinee-Bissau is een voormalige Portugese kolonie. “Veel inwoners spreken Portugees. Naast Creools de tweede taal. Met Frans kun je je ook redden. Ik spreek daar Engels. Bij de nationale ploeg vertaalt de assistent-trainer alles voor ons in het Engels. We hebben niets te klagen. We beschikken bij de nationale ploeg over een mooie bus en overnachten in het enige moderne hotel van het land. Het wordt hermetisch bewaakt. Al hoeven we ons niet ongerust te maken. Ik herinner me dat ik na een feestje alleen naar huis liep. Kwam er in een donker steegje een groepje jongens naar me toe. Ik schrok al, maar ze zeiden ‘Camara, Camara, picture, picture’. Voetbal is veruit de meest populaire sport van het land. Je ziet veel mensen wandelen in shirts van Benfica en Sporting. Er heten ook twee clubs in de hoogste divisie van het land zo. Helaas is het vaak onrustig in het land.”
Oktober vorig jaar speelde Guinee-Bissau zowel de heen- als thuiswedstrijd tegen Marokko, onderdeel van de kwalificatie voor het WK van 2022, bij de tegenstander. “We kennen één stadion met natuurgras. Helaas heeft de UEFA dat afgekeurd. Gelukkig wordt er nu druk gerenoveerd en kunnen we de volgende keer weer in eigen land spelen. In de nacht voor de eerste wedstrijd tegen Marokko werden zeventien jongens bij ons ziek. Voedselvergiftiging. Zelfs zo erg dat ze naar het ziekenhuis werden gebracht. De volgende ochtend zaten we met vijf spelers aan het ontbijt. Ik was een van hen. Ik had een dag eerder tijdens het avondeten geen vlees op. De FIFA kwam kijken in het hotel, om het verhaal te checken. Ze zagen ons zitten. ‘Vijf spelers zijn fit. Dat is voldoende. We gaan spelen’. Dat zou in Europa nooit gebeuren.”
Shirt
Guinee-Bissau verloor beide duels in vier dagen tijd en zag haar kans op het WK van 2022 vervliegen. “Ik sprak na afloop Sofyan Amrabat. Hij was verrast dat iemand hem in het Nederlands aanpraatte. Ik kreeg zijn shirt.” Zijn eigen tricot met rugnummer 28 mocht hij ook houden. “Die heb ik aan mijn vader gegeven.” In januari dacht Camara mee te gaan naar de Afrika Cup. “Enkele dagen voor vertrek kreeg ik te horen dat we niet met 26, maar met negentien spelers afreisden vanwege financiële redenen. Ik viel af.”
Daardoor kon sv TEC na de winterstop toch een beroep doen op haar linksbenige verdediger. “De nationale voetbalbond moet de club telkens officieel op de hoogte stellen. De club krijgt een vaste vergoeding van de FIFA op momenten dat ik afwezig ben. Na de Afrika Cup heeft Guinee-Bissau geen officiële wedstrijden meer gespeeld. Voor de oefenduels selecteren ze jongens uit de eigen competitie.” Camara bezit de ambitie om een brug te slaan tussen Guinee-Bissau en Nederland door een school te bouwen die gekoppeld is aan voetbal. “Hans van de Haar (trainer sv TEC), red.) helpt me daarbij. We willen een paar keer per jaar afreizen om de talenten te bekijken en de beste spelers een kans in Nederland te bieden. Van de overige talenten zouden we graag zien dat ze een diploma halen. We zijn ons nu aan het oriënteren. Een geldschieter zou bijvoorbeeld welkom zijn.”
Via Van de Haar kwam Camara in de zomer van 2020 in Tiel terecht. “Zes jaar eerder wilde hij me al van WHC naar FC Lienden halen waar hij destijds trainer was. Toen koos ik voor Go Ahead Eagles. Nu leek de stap me ideaal. Ik speelde met DVS’33 in de Derde Divisie. Ik merk in alles dat de Tweede Divisie een stap hoger is. Elke wedstrijd is een topwedstrijd. Vanuit Huissen bij Arnhem, waar ik woon, is de afstand goed te doen. Met Guido van Rijn, Bo van Essen en doelman Nick van den Dam carpool ik vier keer in de week vanuit Stadion GelreDome naar Tiel.”
Betaald voetbalambities heeft Camara, die afgelopen zomer de aanvoerdersband overnam van Mike Vreekamp, niet meer. Twee jaar speelde hij voor PEC Zwolle. “In de A’tjes ben ik door trainer Gert Peter de Gunst (nu trainer IJsselmeervogels, red.) weggestuurd. Mijn gedrag zat me in de weg. Het plezier was ik volledig kwijt. Ik ging weer lekker met vrienden bij WSV Apeldoorn in de Tweede Klasse voetballen.” Bij Go Ahead Eagles kreeg hij in het seizoen 2014/15 een nieuwe kans. “Na dat jaar kon ik blijven, maar opnieuw op een amateurcontract. Ik was inmiddels vader van een zoontje, Eljero. Als ik naar DVS’33 ging, verdiende ik meer en kon ik er nog iets naast doen. De keuze was snel gemaakt.”
Sinds ruim een jaar werkt Camara in de jeugdzorg. In Zetten als begeleider op een gesloten afdeling voor jongeren tussen twaalf en achttien jaar. “Er zitten elf jongeren op mijn afdeling. Ik ben mentor van twee jongens en onderhoud de contacten met familie, voogd en gemeente en kijk naar de doorstroom. Het is belangrijk om een band te creëren, te laten zien dat we er zijn om hen te helpen. Een functie die bij me past. Ik ga nooit een dag met een masker op naar mijn werk. Het helpt zeker dat ik voetbal. Op zondag of maandag krijg ik vaak reacties op de wedstrijd van een dag eerder.” Wat is het doel van sv TEC dit jaar? “Vooraf spraken we af de top 6 aan te vallen. Nu is rechtstreekse handhaving het doel.” (SB)
Bron: Tweede Divisie Krant
Klik op sv TEC voor de laatste artikelen over de club.
Klik op sv TEC voor meer informatie over de club.