Vandaag gaan we in gesprek met Mike Polderman, de centrale verdediger van VV Bavel. Dit seizoen wilt Polderman niets minder dan kampioen worden met VV Bavel en weer in de tweede klasse spelen.
Mike Polderman is 26 jaar oud en speelt als centrale verdediger in het eerste elftal van VV Bavel. “Ik ben woonachtig in Breda, waar ik samen met mijn beste maat woon op de Grote Markt. Naast het voetballen werk ik als productspecialist bij Audi en heb ik mijn eigen bedrijf genaamd Storm Studios. Hierin werk ik als fotograaf, maak ik muziek en verkoop ik zelfgemaakte kleding. Daarbij heb ik bijna vijftig paar sneakers en ben ik vaak op het terras te vinden. Een echte bourgondische jongen, geboren en getogen in Breda!”
Sportpark De Blauwe Kei
Mike Polderman was vier jaar oud toen hij in 1999 speler werd op Sportpark De Blauwe Kei. “Na tegen elke flesje aan te schoppen op straat begon ik als kleine jongen bij de zogeheten ‘kabouters’. Samen met mijn vader begon hier het voetbalavontuur bij VV Baronie. Als fanatieke leider, vlagger en supporter stond hij heel mijn jeugdopleiding aan mijn zijde. Mijn moeder is vanaf die dag nog steeds mijn meest trouwe supporter. Zij stond volledig achter mijn keuze om op voetbal te gaan. Ik vormde me al snel tot een kleine agressieve verdediger en deed niets liever dan slidings maken en ballen koppen. Gelukkig helpt tegenwoordig mijn lengte hier meer een handje bij dan vroeger, haha!”
Carrière
De centrale verdediger begon in de F8 bij VV Baronie. “Van de F8 maakte ik de stap naar de F1. We werden ongeslagen kampioen en staken er met kop en schouders bovenuit. Ronald van Wereld was de trainer waar ik voor het eerst kampioen mee werd. Hierna schoof ik snel door naar de E-selectie, waar ik indruk maakte op een scout van RBC Roosendaal en een jaar later bij de KNVB-selectie zat van regio Breda en omstreken. Ik deed mijn best, maar bleef voetballen voor mijn jeugdliefde VV Baronie. De overstap naar de D-selectie was het begin van de mooiste tijd van mijn jeugdopleiding. Onder Ivo Snijders speelden we in de tweede divisie en eindigde we als vijfde boven onder andere NAC Breda en FC Den Bosch. Dat jaar pakte we ook nog de eerste plaats op een meerdaags toernooi. Hierna speelde ik nog in de selectie totdat ik in de A-jeugd een tegenvaller te verduren kreeg door niet geselecteerd te zijn voor de A1. Aangezien ik niet van opgeven houd ging ik door en vond ik vervroegd de aansluiting bij de senioren-selectie terwijl ik in de A2 speelde.”
Daarna ging het erg snel voor Polderman. “In 2015 maakte ik onder Peter Pijpers mijn debuut in het eerste elftal in de hoofdklasse. Na een seizoen lang meetrainen, met elke donderdagavond Matthew Amoah als directe tegenstander, kreeg ik de kans om mezelf te bewijzen tegen Gemert thuis. Tot op de dag van vandaag was dit mijn mooiste voetbalmoment. Mijn vader en moeder in tranen langs de kant, na een onverwacht goed debuut van mijn kant. Ik verving toen de geblesseerde Shane Lourens.”
Na Polderman zijn debuutseizoen kwam er een trainerswissel. “Helaas viel ik toen buiten de boot. Ik wilde weer plezier terugvinden in het voetballen, waardoor ik een jaar later de overstap maakte naar VV Bavel. Aan de groene shirts hoefde ik niet te wennen en onder Fred Vrolijk stapte ik in een compleet nieuw voetbalcultuur. Na even te moeten wennen aan het echte mannen voetbal, heb ik me weten aan te passen en kan ik zeggen dat ik fysiek en mentaal stappen heb gemaakt. Ik zit goed op mijn plek en speel met veel vertrouwen.”
Mooie momenten
Naast het debuut van de centrale verdediger in het eerste elftal van Baronie en de kampioenschappen in de jeugd, was het winnen van de beker met Baronie 2 een mooie dag in zijn carrière. “Mijn teamgenoten waren dat jaar ook echt mijn vrienden en na 120 minuten voetballen winnend van het veld te lopen voelde geweldig. We werden dat jaar ook nog eens kampioen. Bij Bavel was het pakken van de periodetitel ook een mooi moment. Bavel haalde nog nooit de tweede klasse. Wij waren hierdoor echt dichtbij. Uiteindelijk promoveerde we door eerste te eindigen toen de competitie stopte door corona.”
Hoogte- en dieptepunten
De speler heeft veel mooie momenten beleefd in zijn carrière, maar heeft ook zeker wat hoogte- en dieptepunten meegemaakt. “Een hoogtepunt voor mij was het maken van de 1-0 thuis tegen Groen Wit in de 75e minuut, nadat ik die nacht niet had geslapen door een inbraak in mijn huis. Door de winst bleven we bovenaan staan en kon ik de zorgen even vergeten. Een paar weken later promoveerden we en bleken de punten essentieel te zijn. In de jeugd schoot ik ook ooit een penalty binnen in de finale van een meerdaags toernooi, waarbij het terrein vol stond met publiek. De zenuwen en de opluchting van de goal gaven een enorme kick. Zeker ook een hoogtepunt!”
Mike Polderman is echt een kind van de club. Zo was zijn dieptepunt ook de laatste wedstrijd die hij speelde voor Baronie. “Ik kon mijn kop er niet bijhouden en barstte in tranen uit toen ik mijn vader knuffelde. Het was het einde van een prachtige periode. achttien jaar Baronie. Ik zal altijd een zwak blijven houden voor deze club.”
VV Bavel
Polderman heeft gekozen voor VV Bavel door de gezelligheid en betrokkenheid van de mensen bij de club. “Ik voel me hier enorm gewaardeerd als speler en als persoon. Het is meer dan voetballen. Iets wat ik helaas wel eens heb gemist bij Baronie, buiten de vaste vriendengroep die ik daar had. Ik hoop ooit nog met deze jongens onze comeback te maken, maar momenteel geniet ik van de tijd met mijn teamgenoten van VV Bavel. Het leuke is dat ik in mijn eentje verkaste richting Bavel, maar inmiddels meerdere oud teamgenoten heb mogen verwelkomen als Daan Diepstraten, Bart Diepstraten, Ralph van Loon, Shane Lourens (inmiddels helaas niet meer) en Donny van Gool. Extra gezellig.
Naast het actief zijn als speler wilt Mike Polderman ook een andere rol vervullen bij de club. “Ik zou graag ooit nog als trainer werkzaam willen zijn, maar door de drukte van mijn werk en andere zaken is dit helaas niet mogelijk.”
Een vaste waarde
Een persoonlijk doel voor Polderman dit seizoen is om een vaste waarde te blijven voor de club. Binnen en buiten de lijnen. “Ik wil graag jonge jongens helpen groeien in het seniorenvoetbal en geliefd persoon te worden binnen de club. Voetballen doe ik voor de adrenaline, maar ik wil vooral plezier maken. Ik hoop ooit nog kampioen te worden met Bavel en op de platte kar door het dorp te mogen rijden. Dit hebben we helaas moeten missen door de corona tijd.”
Kampioen worden en niets anders
Dit seizoen wilt Mike Polderman kampioen worden en niets anders. “Ik wil terug naar de tweede klasse en feest vieren met iedereen die Bavel een warm hart toedraagt. Persoonlijk hoop ik ook nog wat goals te kunnen maken met het hoofd, maar vooral een vervelende tegenstander te zijn voor de spitsen bij ons in de competitie. Met de selectie die we hebben moeten we dominant kunnen zijn elke wedstrijd en afdwingen om dit seizoen als kampioen af te sluiten. Misschien wel het allerleukste om weer tegenover oude bekende te staan. Denk zo aan Alkan Uzun (trainer Dia), die mij ooit kampioen maakte bij Baronie. Ook spelers als Brent Lips, Menno van Vliet, Luc van Vliet en Fred Vrolijk als trainer van Terheijden. Binnen de lijnen zijn het even geen vrienden meer, haha!”
Foto: Marcel Mol Photography
Klik op VV Bavel voor de laatste artikelen over de club.
Klik op VV Bavel voor meer informatie over de club.