Als 20-jarige degradeerde Michel Broeckaert met v.v. Breskens voor het eerst in de clubhistorie naar de vijfde klasse, werd een jaar later kampioen maar besloot toch om te vertrekken. Het werd AVC Aardenburg om daarna via Biervliet drie jaar geleden uit te komen bij v.v. Groede. Daar geniet hij weer volop van het spelletje. Zozeer zelfs, dat hij zijn andere passie (wielrennen) nog even opzij zet.
“Begin dit seizoen had ik mezelf eigenlijk voorgenomen om hierna te stoppen en dan weer verder te gaan met wielrennen. Ik scheurde destijds bij v.v. Biervliet een keer mijn hamstring door een combinatie van voetbal en wielrennen. Dus eigenlijk is de keus voor het een of het ander wel het beste. Maar ik heb het erg naar mijn zin binnen de club en het team, dat ik het nu nog niet zo goed weet. Eén ding staat wel al een paar jaar vast: Groede is mijn laatste club.”
De verdediger zegt het vol overtuiging, want de gezelligheid en de sfeer die hij bij Groede ervaart, die heeft hij alleen bij AVC Aardenburg enigszins ervaren. Maar in de overige jaren als voetballer was dat volgens hem veel minder het geval. “Achteraf gezien was de derde klasse bij AVC Aardenburg een niveautje te hoog voor me, maar ik heb nog nooit zoveel plezier gehad als toen in dat seizoen! Ondanks een dikke laatste plaats met slechts drie punten. Het jaar erna in de vierde klasse ging het redelijk en was de gezelligheid er nog steeds. Na dat jaar was er een leegloop bij Aardenburg. Terug naar Breskens dat zag ik echt niet zitten, want ik had net mijn plezier weer terug gevonden. Het werd Biervliet, ook leuk maar niet te vergelijken met Aardenburg of Groede, er waren te veel groepjes binnen het team en het bestuur reageerde niet op de vertrekkende spelers dus bleef er niemand over. Toen ben ik toch nog eens om de koffie gegaan bij de familie Van de Hemel en de overstap naar Groede was geregeld.”
Groede handhaafde zich de af- gelopen twee jaar knap in de 4e klasse A van het zondagvoetbal. Broeckaert vindt dat zijn ploeg daar ook meer dan thuishoort. “Absoluut! We werken hard voor elkaar en hebben genoeg spelers in de selectie die met een individuele actie iets kunnen forceren. Af en toe moeten we nog wel iets slimmer worden en bijvoorbeeld niet bang zijn om een gele kaart te pakken met een nuttige overtreding. Hierdoor zouden we nog wat punten kunnen winnen. Want we zijn soms nog te naïef of te braaf tijdens wedstrijden, waardoor we het uitzicht op een resultaat dan weggeven. Als we dat eruit krijgen, dan gaan we onszelf nog meer belonen in de vorm van punten en overwinningen. Hier weten we als geen ander gezelligheid met prestatie te combineren. Daarbij kloppen er ook jonge gasten aan de poort. Met Bickel Menue en Joran Hennekeij zijn er nu twee gasten van achttien doorgestroomd. Die pikken het goed op en vallen goed in de groep. Dat toont aan dat we op de goede weg zijn. Als we soms de schroom van ons afgooien en onszelf blijven ontwikkelen, dan moeten we op dit niveau elk seizoen moeiteloos kunnen meedoen.”