SEROOSKERKE – Dit is voor Han Wondergem (61) een bijzonder voetbalseizoen. In de eerste plaats omdat het zoals hij zelf zegt ‘eindelijk weer mag en ergens om gaat’, maar anderzijds ook omdat het zijn twintigste (!) seizoen is als grensrechter bij het eerste elftal van tweedeklasser Serooskerke. Het maakt hem inmiddels dus ook al een ‘bekend gezicht’ op de Zeeuwse velden.
“Dat merk je inderdaad wel als je langs de lijn loopt en de supporters verwelkomen je of reageren op een beslissing die je als grensrechter neemt. Over het algemeen reageert iedereen wel overwegend positief gelukkig, maar het kan soms wel ook eens heftig zijn. Het was vroeger wel leuker en cynischer als mensen wat riepen naar je. Maar ik haal er mijn schouders voor op, dat is het beste. In die twintig seizoenen heb ik inmiddels wel een soort olifantenhuid gekweekt denk ik.”
Zijn rol als assistent-scheidsrechter, zoals de officiële titel voor de ‘man met de vlag’ inmiddels wordt genoemd, is slechts een deeltje van het vrijwilligerswerk dat Wondergem voor zijn rekening neemt bij de Walcherse zaterdag tweedeklasser. “Klopt, want ik ben ook materiaalverzorger binnen de vereniging en zorg dat alle elftallen over alle benodigde materialen beschikken om te kunnen trainen en wedstrijden te spelen. Ook voor de eerste selectie regel ik dat dus en zorg ik dat alle materialen op orde zijn. Ballen, tenues, maar ook hesjes en trainingsmateriaal. Alles behalve medische materialen eigenlijk. Ontzettend leuk om te doen, maar soms ook wel enorm tijdrovend. Zeker als je ontdekt dat er bij teams weer aan aantal ballen zijn kwijtgeraakt. Voor clubs kost het allemaal behoorlijk wat geld, dus ik ben daar scherp op dat iedereen er zuinig mee om moet gaan.”
De inwoner van Serooskerke werd op zijn vijfde lid bij de plaatselijke voetbalclub om er nooit meer te vertrekken. Als speler was een half seizoen keepen in het tweede het sportief hoogste podium wat hij reikte. Maar zijn impact en rol als vrijwilliger reikt dus vele stadia verder. En dat doet hij met verve, zoals de geluiden bij de spelers van het eerste elftal laten horen waarbij de woorden ‘een onmisbare schakel’, een aantal keren passeren.
“Dat is wellicht teveel eer, maar ik heb er vooral heel veel plezier in. Ik vind ook dat je bij een vereniging soms iets moet betekenen voor de club waar je lid bent. Iets terugdoen voor de gemeenschap. Daarbij geeft het me enorm veel voldoening en het houdt me jong. Je werkt met jonge mensen en het houd je prima bij de tijd, zoals met social media bijvoorbeeld haha.”
Wat de club voor hem betekent, daarover is hij meer dan duidelijk: “Heel veel. We hebben met veel oudgedienden de club mede helpen opbouwen. En ik kan eigenlijk ook niet zonder. In coronatijd was het maar saai. Je zaterdagen waren ‘leeg’ zonder voetbal. Ik ben per week toch wel een uurtje of tien tot vijftien bezig met alle taken. In het verleden zat ik ook nog in de jeugdcommissie en was bij alle lichtingen jeugdleider. Nu in deze rollen voel ik me comfortabel en op mijn plek. Nu we weer wedstrijden mogen spelen hoop ik dat we een mooi seizoen beleven. Als we ergens in de middenmoot kunnen finishen, dan hebben we het goed gedaan. De aanloop en voorbereiding verliepen hectisch, de trainer vertrok al snel en dat heeft toch impact. Maar de spelersgroep heeft dat goed opgepakt. Iedereen wil er vol voor gaan en dat is mooi om te zien. Laten we hopen dat we een mooie competitie tegemoet gaan. Ik ben in elk geval blij om weer langs de lijn te kunnen rennen.”
Meer artikelen lezen over VV Serooskerke? Klik hier.
Klik hier voor meer informatie over VV Serooskerke.