Saïd Bouzambou (28) vertrok begin maart voor de tweede keer naar Indonesië voor een avontuur. De zaalvoetballer uit Vlissingen ging aan de slag bij Permata Indah Manokwari en blikt terug op zijn tijd in Azië. ,,Het was mooier dan ik had verwacht.’’
Nee, fris is Bouzambou momenteel niet echt. ,,Ik heb een jetlag, slaap slecht omdat ik in een ander ritme zit.’’ De linkspoot is aan het bijkomen van een geslaagd avontuur. ,,Het was mooier dan ik had verwacht’’, zegt Bouzambou. ,,Ik heb mooie dingen meegemaakt en nieuwe vrienden gemaakt. Er was een hele leuke sfeer in het team. Je leert niet alleen op voetbalgebied.’’ De laatste zin vraagt om uitleg. ,,Je waardeert je leven in Nederland meer, als je kijkt hoe de mensen het daar hebben’’, aldus Bouzambou. ,,Daar zijn ze gelukkig met weinig. In Nederland zijn we niet zo snel gelukkig. Het zijn twee verschillende werelden, in alle opzichten.’’
Bouzambou houdt van uitdagingen. Indonesië heeft veel indruk gemaakt op de 28-jarige Zeeuw. ,,Het zaalvoetbal leeft heel erg daar’’, begint hij. ,,In een volle Baskensburg past 800 man, in Indonesië zit er 8.000 man in een uitverkocht stadion. En de belangrijkere wedstrijden worden live uitgezonden op televisie. Naar uitwedstrijden gaan we met het vliegtuig. Er wordt dus best wat geld in gestoken. Over een paar jaar gaat Indonesië veel andere landen inhalen.’’
Bouzambou is wijzer geworden in Azië, maar ook zíjn kennis heeft hij achtergelaten. Een anekdote. ,,Voor de wedstrijd aten een Braziliaan en ik spaghetti in de ochtend. Onze teamgenoten keken raar op. Zij wisten niet dat je goed moet eten voor een wedstrijd. Dat is kennis. Voor de tweede wedstrijd at iedereen pasta en vertelden de andere jongens: ik merk het verschil. Ze hielden het conditioneel langer vol.’’ Bouzambou heeft genoeg verhalen. Toen hij op een vrije middag naar het strand ging en neerplofte op het zand, moest hij in zichzelf lachen. ,,Ik dacht dat ik in een film zat.’’ Bouzambou leefde in Indonesië als een ware prof. ,,De mensen vinden het daar prachtig dat jij als buitenlander in hun land komt zaalvoetballen. Na de wedstrijd is het één grote chaos. Het duurt dan een half uur voordat je in de bus zit.’’
Bouzambou is net op tijd thuis voor de Ramadan. Hij vindt het heerlijk om weer thuis te zijn, bij zijn naasten. Of hij binnenkort weer op avontuur gaat? ,,Alles is nog onduidelijk’’, zegt Bouzambou. ,,Ik moet eerst even bijkomen en dan gaat het een dezer maanden wel duidelijk worden. De bedoeling is wel om even in de buurt te blijven, minimaal een half jaar. Daarna zie ik het wel.’’