Het hoge woord is eruit: na dit lopende seizoen hangt Lennert de Vries (33) zijn voetbalschoenen aan de wilgen. Dat betekent dat Nieuw-Lekkerland op zoek moet naar een nieuwe pinchhitter met grote reputatie. Als De Vries gaat warmlopen wordt het onrustig op de tribune.
De laatste dagen voor het nieuwe jaar laat de spits zijn vrachtwagen even geparkeerd staan. In plaats daarvan helpt hij zijn ouders in Nieuw-Lekkerland bij het verkopen van vuurwerk. “Mijn ouders hebben al jaren een fietsenwinkel en ik weet niet beter dan dat ze altijd vuurwerk hebben verkocht”, zegt hij.
Thuis in Papendrecht vragen twee kleintjes (‘een meisjes van drie, een jongen van één’) hun aandacht. “Ik geniet daar echt van. Op het moment dat je kinderen krijgt begin je aan een nieuwe levensfase.”
Het is ook de reden dat De Vries het mooi vindt geweest. “Een fulltime baan, een gezin, in de selectie spelen. Dat is behoorlijk plannen en meten”, stelt hij.
Hij beschouwt zijn laatste seizoenen sowieso als extraatje. Het kwam voor hem als een totale verrassing dat zijn oude liefde hem terugvroeg. “Ik kon natuurlijk geen nee zeggen. Ik stond eigenlijk op het punt op te stoppen. Bij Streefkerk had ik alles al meegemaakt.” Voor Nieuw-Lekkerland wilde hij nog één keer alle energie verzamelen. Hij kreeg er geen spijt van. Binnengehaald als pinchhitter was hij vorig seizoen veel meer dan dat. “De club is altijd eerlijk naar mij geweest. Ik wist dat ik niet eerste spits zou worden.”
Vaste spits Jeroen Wols haakte vanwege een blessure echter af, waardoor De Vries zijn kans kreeg en greep. Met twaalf doelpunten werd hij vorig seizoen topscorer van Nieuw-Lekkerland, de club die hij twaalf jaar daarvoor uit onvrede vanwege gebrek aan perspectief en speeltijd verliet. “Ach, noem het jeugdige onbezonnenheid. Je bent jong en denkt klaar te zijn voor een basisplaats. Die gedachte had ik toen ook. Ik vond dat ik moest spelen. Achteraf gezien was het terecht dat andere spelers speelden. Die waren beter op dat moment. Geduld bewaren en wachten op mijn kans, was toen niet aan mij besteed.”
Hij trok naar Streefkerk om daar zijn geluk te proeven. “Met nog andere jongens van Nieuw-Lekkerland. Ik wilde daar mezelf bewijzen. Dat lukte, maar na een tijdje kon ik vanwege mijn werk als internationaal vrachtenwagenchauffeur niet meer trainen. Ik ben in het vierde blijven voetballen.”
Maarten van Gastelen, toevallig of juist niet toevallig de huidig trainer van De Vries bij Nieuw-Lekkerland, maakte hem warm om weer terug te keren naar het eerste elftal van Streefkerk. Wat volgde waren vijf mooie jaren in het blauw en zwart. “In het eerste seizoen misten we net het kampioenschap van de vierde klasse. Het tweede seizoen lukte het wel.” De Vries leverde als puntspeler een belangrijke bijdrage in het succes. In de kampioenswedstrijd tegen FC Rijnstreek, door Streefkerk met 9-1 gewonnen, maakte hij drie doelpunten. “Om vervolgens na twintig minuten geblesseerd uit te vallen.” In de daaropvolgende seizoenen werd Streefkerk van een degradatiekandidaat een subtopper in de derde klasse. De Vries liet zich gelden als doelpuntenmaker.
“Een flinke omweg”, noemt hij zijn terugkeer naar Nieuw-Lekkerland. “Ik moest me natuurlijk ook schikken in mijn rol als invaller. Dat was in het begin wel wennen, want ook ik train twee keer in de week. Het is een knop die je moet omdraaien. Ik weet dat ik op deze manier heel belangrijk kan zijn voor de ploeg. Ook dit seizoen heb ik al een paar doelpuntjes meegepikt. Mijn opdracht is vaak heel simpel: oorlog maken en chaos veroorzaken bij de tegenstander.”
Meer informatie over Nieuw Lekkerland? Klik hier.
Klik hier voor een ander artikel van Nieuw lekkerland.