Als je het hebt over een clubman in hart en nieren, zullen ze bij Sprundel waarschijnlijk allemaal denken aan Eric Ros. Begonnen op zijn zevende, vijftien jaar in het eerste elftal en inmiddels teammanager. “Als we allemaal een beetje bijdragen, kunnen we het samen ontzettend leuk houden.”
Het is eigenlijk het eerste waar de 42-jarige Ros zelf over begint. “Ik ben zeker een kind van de club, dat kun je wel zo zeggen.” Heel gek is dat niet, want op een jaartje Internos na, loopt hij er eigenlijk al heel zijn leven rond. Begonnen tijdens een vriendjes- en vriendinnendag. “Gewoon om te kijken of het wat voor mij was. Veel vrienden zaten hier al, dan mag je een keer mee.” Dat heeft hij geweten. “Ik was altijd met voetbal bezig, samen met mijn andere broer. Op veldjes, pleintjes of bij ons in de tuin.”
Biertje doen
Op zijn 34ste vond Ros het wat betreft eerste elftal ‘welletjes’, maar dat wil zeker niet zeggen dat hij niet meer op het veld staat. “We zijn met een aantal jongens in een lager elftal gaan spelen, dat doen we nu nog steeds. Net zo fanatiek als vroeger, maar het gaat vooral om het zien van je maten en een biertje doen.” Al kan hij er, door zijn nieuwe functie als teammanager bij het eerste, dit seizoen niet altijd bij zijn. “Soms kan het nog net, maar anders gaat het eerste elftal natuurlijk voor.” Hij kijkt met veel plezier terug op zijn eigen tijd bij het vlaggenschip. “Ik ben begonnen als middenvelder, maar na een jaar of zes liep ik een zware knieblessure op. Lag er een jaar uit en knokte mij daarna weer terug in het team.” Wel op een andere positie. “In de verdediging. Het laatste jaar kwam ik weer op het middenveld terecht, terwijl ik in de jeugd altijd spits was geweest.” De drie kampioenschappen vergeet hij nooit meer. “Meteen in het eerste seizoen dat ik bij de selectie zat, werden we kampioen in de vijfde klasse.” Ros weet wel welk niveau het beste bij Sprundel past. “We zijn top vierde klasse en onderkant derde. Dan is het gewoon knokken voor wat we waard zijn.” Dat knokken doet hij nu dus vanaf de zijlijn, hij ziet een talentvolle groep binnen de lijnen. “Ze zijn jong, maar kunnen echt goed voetballen. Er komt alleen wel wat meer bij kijken, een stukje ervaring of slimmigheid.”
Steentje bijdragen
Daar probeert hij een bijdrage aan te leveren. “We geven ze het vertrouwen, omdat ons dat op de lange termijn gaat helpen. Foutjes zullen worden afgestraft, maar dat leren ze alleen door die wedstrijden te spelen.” Dat Ros nu teammanager is, had hij zelf misschien ook niet helemaal verwacht. “Ik ken Patrick Arnouts, de huidige trainer, al van kleins af aan. We hebben samen gevoetbald en hij is zelfs mijn trainer geweest. Dus toen bekend was dat hij naar Sprundel kwam, belde hij mij in januari op: ‘Wil je teamleider worden?’ Daar moest ik wel even over nadenken.” Met een drukke baan en de nodige kilometers die hij daarvoor vanuit Breda dagelijks moet rijden, was het zoeken naar vrije tijd. Die vond hij al snel. “Een jonge groep, daar wilde ik voor de toekomst graag mijn steentje aan bijdragen.” Wat doet hij precies als teammanager? “Ik heb eigenlijk drie functies. De trainer ondersteunen, als een soort assistent, vertrouwenspersoon zijn voor de spelers en organisatorisch alles regelen.” Ook met het spelletje bemoeit hij zich dus. “Op donderdagavond zitten we altijd even bij elkaar, om het over de tactiek en de selectie te hebben.”
Saamhorigheid
Na al die jaren kent Ros natuurlijk iedereen bij de club, hij is vooral trots op de vrijwilligers. Daar begon hij zelf ook al vroeg mee. “Als jeugdspeler ben ik leider en trainer geweest van een ploegje, later zat ik nog in de jeugdcommissie, in de ‘TC’ en was ik mede-initiatiefnemer van SV Sprundel Beachsoccer. Een vereniging als Sprundel draait op vrijwilligers, dat is een stukje saamhorigheid.” Hij geeft een voorbeeld. “Bij het tweede hebben we nu geen trainer, dus doen oud-spelers en een oud-trainer om de beurt een training. Dat toont wel aan wat voor club dit is.” Met twee spelers binnen de selectie speelde hij nog samen, ook zijn fanatisme kan hij prima kwijt in zijn nieuwe functie. “Je probeert natuurlijk langs de lijn gewoon rustig te zijn, het spelletje te analyseren. Continu roepen heeft geen zin.” Hij zit dan ook prima op zijn plek. “Ik geniet van het moment, maar wat mij betreft blijf ik dit nog wel een paar jaar doen.” Tot slot blikt hij vooruit op het seizoen in de derde klasse. “Het wordt zwaar, maar de doelstelling is om ons te handhaven. Dat zit er zeker in. We zijn een voetballend team, als die jongens vertrouwen krijgen, komt het goed.” Het resultaat van de wedstrijd tegen DSE was misschien teleurstellend, maar de sfeer voor, en na de wedstrijd maakte veel goed. “Op zaterdagavond, met veel publiek, vuurwerk en na afloop een disco in de kantine.” Maar winnen of verliezen, Ros kent geen plek waar hij liever is. “Het is fijn om hier te zijn!”
Klik hier voor meer informatie over SV Sprundel
Lees hier meer artikelen over SV Sprundel