De één maakte vorig seizoen al de overstap naar het vlaggenschip van Hoeven, de ander deed dat aan het begin van dit seizoen. Toch zien Juup Sonnemans en Estienne Kerstens het allebei als een leerjaar, op weg naar het uiteindelijke doel: basisspeler worden.
Door hun leeftijdsverschil, Kerstens is achttien en Sonnemans twintig, speelden ze een groot deel van hun tijd bij de jeugd niet samen. Toch is de manier waarop ze, op vijfjarige leeftijd, bij de club terechtkwamen, nagenoeg identiek. De jongste van de twee begint. “Mijn vader voetbalde zelf altijd bij DSE, dus het zat al in de familie.” Sonnemans vult aan. “Die van mij zat bij Hoeven, net als veel vrienden. Dus echt een keuze was het niet.” Pas in de B’tjes kwamen de twee elkaar tegen in hetzelfde team. “Toen eindigden we in de middenmoot, in de A1 ging het een stuk slechter. Stonden we laatste, tot de competitie door corona werd onderbroken.” De weg van Kerstens naar het eerste elftal was er een met hobbels. “Ik heb nog in de C3 gespeeld. Als je een slecht jaar had gehad en niet mee mocht doen aan de selectietrainingen, kwam je daar terecht.”
Tempo
Uiteindelijk kwam dat dus goed, nu spelen ze samen bij de senioren. Best even wennen, vertelt Sonnemans. “Het voelt voor mij, omdat vorig seizoen maar kort was, ook als het eerste seizoen. Het gaat sneller, je moet net weer een beetje slimmer zijn. Dit jaar gebruik ik gewoon om daaraan te wennen.” Zijn ploeggenoot knikt instemmend. “Meer fysieke duels, er wordt harder gespeeld. Daardoor ligt het tempo ook wat hoger.” Dat tempo ligt bij Kerstens, als rechtsbuiten, overigens ook niet laag. “Ik gebruik graag mijn snelheid, om daarna een voorzet te kunnen geven. Meer assists dan goals.” Sonnemans moet de doelpunten juist voorkomen. “Het liefste speel ik als verdedigende middenvelder, stevige duels aangaan. Lekker tackles maken.” Over elkaar zijn ze louter positief. “Juup is een technische middenvelder, met een goed inzicht en een steekpass in zijn benen.” Kerstens heeft volgens zijn collega alles wat een buitenspeler nodig heeft. “Snel, goed schot en een individuele actie.” Al blijft die nuchter. “Haha, je moet het nog wel allemaal uitvoeren!”
Eén droom
Met Gijs Smulders staat er sinds begin vorig seizoen een nieuw gezicht voor de groep, van beide kanten nog een beetje wennen, vertelt het tweetal. “Zijn trainingen zijn anders, een stukje feller en serieuzer. Dat moet nog een beetje landen.” Maar voor de twee jongelingen biedt zijn komst perspectief, meent Sonnemans. “Hij geeft jonge jongens wel de kans, dus dat is voor ons ideaal natuurlijk.” Die kans hopen ze allebei met beide handen aan te pakken. “Het belangrijkste is wel dat je blijft voetballen, dus dat mag ook in het tweede zijn. Gewoon zoveel mogelijk minuten maken, zodat je in dat ritme blijft”, vertelt Kerstens. Aan de sfeer bij de club zal het in ieder geval niet liggen. “Het is gewoon Hoeven, dat is ons-kent-ons. Altijd veel publiek, feestje in de kantine. Je wordt met open armen ontvangen.” Voorlopig zitten ze dan ook prima op hun plek, samen hebben ze één droom. “Vaste basisspeler worden bij 1 en veel wedstrijden winnen!” Waar ze dat dit seizoen gaat brengen in de derde klasse, vinden ze lastig te zeggen. “Als we ons handhaven, hebben we een mooi seizoen. Alles daarboven is meegenomen, een periode en nacompetitie spelen zou wel heel leuk zijn.”
Klik hier voor meer artikelen over VV Hoeven.
Klik hier voor meer informatie over VV Hoeven.