Met een vader, een zus en een broertje die bij RSV voetbalden, was het voor de zeventienjarige Gijs Mol niet echt moeilijk om op zijn vierde een club uit te kiezen. Inmiddels is hij doorgeschoven naar de eerste selectie en dus komt hij iedere week met veel plezier op het fietsje naar sportpark De Molenberg.
Nooit voetbalde de linkspoot in die dertien jaar ergens anders, al had het zomaar gekund, vertelt hij. “Er zijn wel clubs geweest die vroegen of ik daar kwam voetballen, Alliance was heel serieus. Bij Roosendaal mocht ik meetrainen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik had het hier te veel naar mijn zin, dit voelt toch als thuis.” Al op jonge leeftijd begon Mol bij RSV, hij moest wel, lacht hij. “Anders had ik thuis een probleem, haha!” Hij memoreert nog maar eens aan die tijd. “Ik ging altijd bij mijn vader en zus kijken, dan vroegen ze natuurlijk: Wil Gijs niet een keertje meedoen?”
Vrolijke prater
Hij deed een keertje mee en met succes. Dit seizoen werd de JO19 doorgeschoven naar de senioren, met een duidelijke reden. “Zodat we twee selectieteams hebben en altijd genoeg spelers.” Tijdens de oefenwedstrijden in de voorbereiding kreeg iedereen zijn kans, Mol pakte die met beide handen aan. “Sindsdien sta ik eigenlijk altijd in de basis. Mede door blessures, dat gun je niemand natuurlijk. Maar dat heeft voor mij wel goed uitgepakt.” De eerstejaars-A had eerlijk gezegd zelf ook niet verwacht dat hij zo makkelijk zou aanhaken. “Ik had het er met vrienden best al vaak over gehad: hoe zou dat gaan? Zou ik het überhaupt wel aankunnen? Dat valt niet tegen!” De praatgrage jongeling maakt het vergelijk met de jeugd. “Voetballend is het voor mijn gevoel niet veel hoger, er zit alleen meer tempo in en het is heel fysiek. Sommige tegenstanders zijn soms twee keer zo oud als ik, die zijn een stuk slimmer. Eventjes vasthouden of een tikje uitdelen, ze proberen die jonge gasten altijd wel te bespelen, heb ik gemerkt.”
Leergierig
Ondanks dat hij dus zelf meer dan tevreden kan zijn over zijn start bij de senioren, geldt dat voor de resultaten van zijn ploeg een stukje minder. RSV kent namelijk een nogal moeizaam begin van het seizoen in de vierde klasse. “Gelukkig pakken we nu wat punten, maar het was niet best.” Hij deelde zelf mee in de malaise, in de wedstrijd tegen METO. “Ik haalde er een gevaarlijke aanval uit, met een ‘Ekkelenkampje’, kijk omhoog en krijg ineens rood van die scheids. Dat was echt onterecht, maar ik heb nog twee wedstrijden schorsing gekregen ook. We zijn in beroep gegaan.” Toch heeft Mol wel een verklaring voor het beperkte aantal punten. “Er stond altijd wel een vaste groep, maar nu hebben we veel nieuwe jongens en natuurlijk een andere trainer. Dat was wel even wennen.” Die andere trainer, Jaimy van Wortel, is enthousiast over zijn pupil. “Gijs heeft veel potentie, een mooi linkerbeen en schuwt de duels niet. Hij ziet het spelletje. Nu moet hij wat slimmer in de duels worden en voetballend stappen maken, maar hij staat zijn mannetje en is heel leergierig.” Andersom is Mol ook te spreken over zijn trainer. “Hij stelt mij op, dus dat is goed, haha! Jaimy steekt er heel veel tijd in en weet altijd alles van de tegenstander. Zijn trainingen zijn goed en nooit hetzelfde.”
Slimmer worden
Met het vertrouwen zit het bij de inwoner van Rucphen wel goed. “We moeten ons zeker kunnen handhaven, dat gaat lukken. Het gaat nu steeds beter, dus de punten moeten gaan komen.” Op welke positie hij daarvoor moet gaan zorgen, is nog even de vraag. “Het liefste speel ik als linkshalf, omdat je dan het meest betrokken bent bij het spel. Maar ondertussen heb ik al linksback, op ‘6’ en als centrale verdediger gespeeld.” In de nieuwe 532 formatie zal het aan zijn werklust niet liggen. “Ik werk graag hard, zoek best wel het randje op. Daarnaast probeer ik ook voetballend iets toe te voegen.” Hij weet precies wat er nog beter moet. “Slimmer worden. Net zoals die rode kaart, eigenlijk mag je niet in die situatie komen. En ook af en toe wat meer de rust behouden.” Dan hoopt hij ook volgend seizoen weer ‘gewoon’ vierde klasse te spelen, aan een vertrek denkt hij sowieso nog niet. “Eerst hier maar eens bewijzen. Het is de club waar ik sinds klein kom, het voelt als een tweede thuis, dat ruil je niet zomaar in. Ik ben ook geen Messi of Ronaldo, hé?!”
Klik hier voor meer informatie over JVOZ
Voor meer artikelen van JVOZ klik hier