Zonder scheidsrechter geen voetbalwedstrijd. Dat lijken de spelers, fans en technische staf zich niet altijd te beseffen. Gelukkig gaat de liefde voor het vak van arbiter niet verloren. Bij Moerse Boys zijn ze heel blij met bijvoorbeeld Willem Neele (68) en Finn Snepvangers (15).
Willem Neele is inmiddels al 26 jaar scheidsrechter, Finn Snepvangers is nog niet eens zo oud. “Ik was 42 toen ik begon met fluiten, meteen na mijn voetbalcarrière. Ik wilde in beweging blijven en iets voor de club doen.” Neele doet het na al die jaren nog steeds met veel plezier. “Ik ben altijd onderwijzer geweest in Klein-Zundert en fluit dus ook regelmatig oud-leerlingen. Ik fluit voornamelijk de senioren, vind het mannelijke voetbal mooi en drink naderhand een pilsje met die jongens.” Neele was zelf laatste man, speelde voornamelijk in het tweede van Moerse Boys. “Ik heb van mijn 13de tot 42ste gevoetbald en geen enkele gele kaart gekregen. Ik probeerde het altijd voetballend op te lossen, liet mijn man desnoods maar lopen. Misschien had ik wel hoger kunnen voetballen als ik wat meedogenlozer was geweest, maar dat was niet mijn stijl.”
Club
Neele is een clubscheidsrechter en heeft nooit de behoefte gevoeld om voor de KNVB wedstrijden bij andere clubs te fluiten. Hij merkt dat het lastig is om voldoende clubarbiters te vinden en is dan ook blij met de jongste telg van de Klein-Zundertse scheidsrechtersfamilie: Finn Snepvangers. “Hij heeft bij mij in de klas gezeten en ik weet nog goed dat hij in de pauzes altijd al scheidsrechter was. Dan liep hij in de voetbalkooi met een fluitje en boekje, waarin hij de stand bijhield.”
Neele heeft van dichtbij meegemaakt hoe hard het scheidsrechtersvak soms voor een nieuweling kan zijn. “We hadden eens zes thuiswedstrijden van senioren op zondag. Toen werd Finn gevraagd om een seniorenduel te fluiten, dat was voor hem de eerste keer. Hij moest een wedstrijd leiden van mannen die tien jaar ouder waren. Vlak voor rust werd hij uitgescholden door een van de spelers, toen hij de kleedkamer binnenkwam, waar ik ook nog zat na mijn wedstrijd, was hij overstuur. Ik vroeg hem toen: ‘Zal ik de wedstrijd overnemen?’ Dat wilde hij niet, hij wilde het zelf afmaken. Ik heb de tweede helft vanaf de zijlijn gevolgd en hij deed het hartstikke goed. Ik vond dat echt knap.”
Finn
Snepvangers herinnert zich dat moment nog goed. “Jij bent dan de pispaal als scheidsrechter. Ik wilde de wedstrijd gewoon afmaken, omdat je op die manier met dit soort situaties leert om te gaan.” De liefde voor het scheidsrechtersvak had Snepvangers al vroeg. “In groep 3 van de basisschool kreeg ik mijn eerste fluitje. Ik herinner me die momenten in de voetbalkooi ook nog goed. Ik vind het leuk om leiding te geven, iets in goede banen te leiden.” Hij is inmiddels al drie jaar clubscheidsrechter bij Moerse Boys. “Ik hoop na de winterstop weer veel wedstrijden te kunnen fluiten, de JO15-1 of JO17-1 lijkt me het leukst. Daar spelen ook vrienden van mij in. Daarnaast wil ik meer seniorenwedstrijden fluiten, die zijn een stuk lastiger, maar daarmee ook uitdagender.” Zelf voetbalt hij in de JO17-2. “Maar ik ben niet heel goed”, zo is hij eerlijk.
Hij wordt ook veel liever internationaal topscheidsrechter dan profvoetballer. “Ik wil later het liefst in de eredivisie en Champions League fluiten. Een EK of WK meemaken lijkt me ook heel gaaf. Ik heb inmiddels mijn eerste KNVB-cursus afgerond en ga binnenkort beginnen aan de tweede. Hopelijk kan ik zo omhoog klimmen.”
Klik hier voor meer artikelen over Moerse boys.
Klik hier voor meer informatie over Moerse boys.