Eind jaren negentig en het begin van deze eeuw was Woudrichem een stabiele tweedeklasser, met een uitstapje van een jaar in de eerste klasse. Daarna zakte de club in een paar jaar tijd af naar de vierde klasse. Dillis de Vries maakte vervolgens de opmars op Sportpark Het Bolwerk mee, met twee kampioenschappen en een terugkeer in de tweede klasse.
Over het afgelopen seizoen kunnen we kort zijn. “Hou maar op”, zegt De Vries meteen. “Maar ik denk dat het straks snel weer went. Die omslag is makkelijker dan de omslag die we gemaakt hebben naar alleen maar trainen. Ik vergeleek het een beetje met hardlopen, daar heb ik ook zo’n hekel aan. Het is een beetje doelloos vooruit lopen. Trainen was nu een beetje hetzelfde. Waar deed je het voor? Af en toe was het moeilijk motivatie op te brengen. Aan de andere kant: trainen was het enige wat nog kon, dat was het enige lichtpuntje.”
Promotie
De buitenspeler kruipt qua jaren voorzichtig richting een jubileum bij Woudrichem, het tiende seizoen is in aantocht. Het mooiste in die jaren? “De kampioenschappen. Van de vierde naar de derde klasse en na een paar overbruggingsjaren in de derde klasse met promotie naar de tweede klasse. Dat jaar verloren we maar één wedstrijd en hadden we een record met minst gepasseerde verdediging.”
De Vries maakte de opmars vanuit de vierde klasse, toen Woudrichem qua voetbal ‘in een soort put zat’, naar de tweede klasse mee. “Eigenlijk hebben we toen de stijgende lijn te pakken gekregen, een soort wederopstanding.”
Een nieuwe promotie zou voor Woudrichem aan de ene kant mooi zijn, hoewel een langer verblijf in de tweede klasse ook veel voordelen heeft. “Wellicht zouden we een gooi kunnen doen naar promotie. Het is een sportieve droom. Maar de tweede klasse is een superklasse voor Woudrichem, met heel veel derby’s. In de eerste klasse is het voetballend nog een stukje beter, terwijl wij het moeten hebben van strijd en passie in het team. Dan kom je in de eerste klasse wellicht tekort. Het is voor ons geen kwestie van moeten of een uitgesproken doel.”
Plezier
De Vries moet het hebben van zijn snelheid en individuele actie. En als 27-jarige aanvaller met flink wat ervaring kon hij meerdere keren zelf omhoog qua niveau. “Ik heb wel vaker de vraag gehad of ik elders op een hoger niveau wilde spelen. Maar ik kom uit Woudrichem en heb het hier zo naar mijn zin. Ik speel met jeugdvrienden en met jongens die nu mijn vrienden zijn. Mooier kan het eigenlijk niet, ook omdat het nog steeds een goed niveau is.”
“Ik zit ook op school, waardoor ik maar één keer in de week kan trainen. Bij een club die hogerop speelt, is dat een lastiger verhaal. Ik zit hier lekker save, kan op het fietsje naar de club en dus ook op het fietsje weer naar huis. Op het amateurniveau haal ik meer gram uit de gezelligheid en het teamgevoel dan dat ik per se nog voor sportieve ambities wil gaan.”
Klik hier voor meer informatie over VV Woudrichem
Klik hier voor meer artikelen over VV Woudrichem