Stefan Storchart is al jaren een vaste waarde bij GDC. Hij maakte de opmars en terugval van de club uit Eethen mee. Dit seizoen vielen de prestaties in de derde klasse aanvankelijk tegen, al hooptte de degradant via de derde periodetitel het seizoen nog te verlengen. Genderen Drongelen Combinatie zou graag wat verloren gegaan terrein willen goedmaken.
EETHEN – Met zijn optredens in het eerste elftal houdt Storchart de eer van zijn familie hoog. In de jaren negentig droegen zijn vader en oom het shirt van GDC om de schouders. ,,Nu zijn zij niet meer actief. Nou ja, voetballend niet meer. Ze zitten nog wel in de kantine’’, vertelt Stefan Storchart met een lach. ,,Mijn vader heb ik nooit zien voetballen, maar ik moet vaak van anderen horen dat hij heel goed is geweest. Als klein jongetje heb ik wel langs de lijn gestaan bij mijn oom. Nu komen zij bij mij kijken’’, vertelt Storchart, die hoopt binnenkort voor de ogen van zijn vader en oom een ereronde te kunnen lopen als winnaar van de derde periodetitel in de derde klasse. Want dat is waar GDC in de slotweken van de competitie nog op mikt: een verlenging van het seizoen in de nacompetitie. Om promotie welteverstaan en niet zoals in de voorbije jaargang het geval was om handhaving.
De afgelopen seizoenen leek GDC zich soms in een achtbaan te bevinden. Eerst werd de club omhoog getakeld, totdat met de eerste klasse het hoogtepunt was bereikt. ,,De mooie dingen in het voetbal, spelen op een zo hoog mogelijk niveau. Daar doe je het voor’’, blikt Storchart terug. De afgelopen twee seizoenen volgde met twee degradaties op een rij echter een vrije val. ,,Dat was niet leuk’’, vervolgt hij. ,,Natuurlijk blijft het spelletje nog wel leuk, maar je wilt niet twee keer degraderen. Hoe je dan toch plezier kan houden? Door regelmatig de koppen bij elkaar te steken, te praten met de juiste mensen. En hopen dat het weer goedkomt.’’
Even vreesde ‘heel’ GDC dit seizoen dat de vrije val nog niet ten einde was. De club van vertrekkend trainer Marco de Jong, die na vier seizoenen afscheid neemt, begon moeizaam aan de huidige jaargang. ,,Zelf speelde ik ook niet goed. Normaal gesproken ben ik wel de man van de assists, maar het lukte dit seizoen niet. Een reden is daar niet voor. Ik probeer er hard aan te werken zodat het weer beter gaat en gelukkig lukt dat de laatste tijd ook wel weer’’, aldus Storchart die reeds in 2011 zijn debuut maakte in het vlaggenschip van GDC nadat hij eerst de jeugdopleiding van de club doorliep. GDC bevond zich in de derde klasse in de onderste regionen. Maar er volgde een ommekeer en in het voorjaar begon men in Eethen zelfs met een schuin oog te kijken naar een prijs in de vorm van een periodetitel. ,,Terugkeren naar de tweede klasse was bij de start van het seizoen een doelstelling’’, vertelt Storchart. ,,In de eerste maanden hebben we veel punten laten liggen. Nipte nederlagen of in de slotfase een voorsprong weggeven. Punten die we nu hard hadden kunnen gebruiken, maar we mogen nog hopen. We hebben een goede inhaalrace ingezet. Of die te laat is gekomen, weten we pas aan het einde van het seizoen. Als we maar niet overal net naast grijpen. We gaan er in ieder geval vol voor om met een periode te eindigen.’’
Storchart hoopt dat de goede lijn van de tweede seizoenshelft een basis vormt voor de nabije toekomst. Na dit seizoen neemt voormalig profvoetballer Marco de Jong afscheid als trainer. In de eenmalige Joegoslavisch international Edin Curic, nu nog actief als trainer bij SV Capelle, vond GDC voor komend seizoen al een nieuwe trainer. ,,Zoals het er nu naar uitziet, blijft de groep wel behoorlijk compleet. Vanuit de jeugd zullen spelers de overstap maken. Dat zijn jongens die nu al regelmatig meedoen’’, kijkt Storchart vooruit. Zelf is hij vast van plan om de club trouw te blijven. Hij heeft namelijk een droom voor ogen voor de langere termijn. En die gaat niet over zilverwerk. ,,Hopelijk kan ik in de toekomst nog een seizoen samenspelen met mijn neefje. Hij speelt nu in de JO17, dus ik moet nog wel wat jaren geduld hebben. Een jaar of drie volhouden, dat is goed te doen. En als we dan een jaar samen hebben gespeeld, vind ik het wel mooi geweest en draag ik het familiestokje aan hem over.’’