Al negentien jaar speelt Jesper de Rond in het eerste elftal van DHV. Hij is de cultuurbewaker van de club en is niet meer weg te denken uit Zevenbergschenhoek. De inmiddels 36-jarige voetballer denkt nog lang niet aan stoppen en heeft nog één ultiem doel.
DEN HOEK – Hij was vijftien toen hij voor het eerst mocht meedoen bij het eerste elftal van DHV. Hij zat toen nog in de b-junioren. Zijn elftal viel uit elkaar maar hij was toch te jong om definitief aan te sluiten bij het eerste elftal.
“In het eerste elftal zaten allemaal gasten van 28 jaar. Ik was nog een broekie en had niet echt een connectie met ze. Ik ben toen één jaar bij Madese Boys gaan voetballen.”
Maar na een jaar in Made kon hij de verleiding niet weerstaan om in 2002 terug te keren naar zijn DHV. “Ik ben toen wel in het eerste gaan voetballen. Notabene nog met mijn eigen vader. Die was toen 47. Hij raakte helaas geblesseerd en dus bleef het maar bij één jaar.”
Begin van een glansrijke periode
Sinds 2002 is De Rond niet meer weg te denken bij Den Hoek Vooruit. Elk seizoen was hij erbij waardoor hij de bijnaam ‘De Beitel’ kreeg. “Ik merk aan mijzelf dat ik ook een beetje de cultuurbewaker ben van de club. Ik zit ook in het bestuur. Ik zorg voor het onderhoud van het sportpark. Dat sluit goed aan bij mijn baan.”
De Rond is inmiddels 36 jaar, maar hij is nog de fitste van allemaal. “Bij het rondje lopen rond het veld loop ik nog altijd voorop. Ik heb nog nooit echt ergens last van gehad, dat moet ik maar snel afkloppen. Het enige verschil is dat ik in de zomer voor mijzelf door moet trainen.”
Kampioenschap
Gevraagd naar zijn hoogtepunt hoeft ‘De Beitel’ niet lang na te denken. “Dat is het kampioenschap in 2011. Dat was het gevolg van de stichting die toen is opgericht. Het eerste elftal leek weer uit elkaar te vallen maar door een soort geldschieter konden we spelers van buitenaf verleiden hier te komen spelen.”
Ondanks dat De Rond vlak voordat seizoen ook een stap kon maken bleef hij zijn club trouw. Het leverde een kampioenschap op en een aantal jaar in de derde klasse. “Het waren de gloriejaren van DHV. Dat was echt genieten. Uiteraard was de degradatie een aantal jaar later wel een dieptepunt.”
Nog lang niet klaar
Als het aan De Rond ligt gaat hij nog jaren door. “Ik wil op mijn 40e nog voetballen. Dat gaat lukken, zeker als ik mij zo blijf voelen en ik nog altijd een meerwaarde ben voor het elftal.” Maar als hij iets geleerd heeft in al die jaren DHV is dat niks voorspelbaar is. “Ik weet wel dat ik nooit zal opgeven. In al die jaren heb ik alles meegemaakt, al zou ik graag nog een keer kampioen willen worden.”
Klik hier voor meer artikelen over DHV.
Meer weten over DHV? Klik hier.