Bikkelaar op het voetbalveld, zachtaardig en behulpzaam buiten de lijnen. Voetballer Rico Kok vertelt over zijn werk in de zorg, dé vitale sector tijdens de coronatijd. Kok is verdediger van de vierdeklasser Quintus uit Kwintsheul en is verpleegkundige op de Intensive Care in het Reinier de Graaf Gasthuis ziekenhuis in Delft.
Kwintsheul – ,,Ik denk dat de zorg voor mij wel een soort roeping is’’, vertelt Rico kok (30). ,,Op de middelbare school, waar natuurkunde, biologie en scheikunde mijn favoriete vakken waren, was die interesse er al. Dit vak voldoet aan al mijn eisen. De medische kant in combinatie met het technische deel, dat spreekt mij aan. En je hebt veel verantwoordelijkheid.’’ Kok licht verder toe:,, Bij een operatie verzorgen wij de narcose, slaap of plaatselijke verdoving. We monitoren ook onder meer de bloeddruk en geven medicatie tegen pijn of misselijkheid.’’ Het coronavirus heeft er echter toe geleid dat we twee zware jaren hebben meegemaakt in de zorg. Al het personeel wat we hadden is toen ingezet op de intensive care. De mensen op de ic waren echt heel ziek. We draaien de patiënten op hun buik voor een betere ventilatie. Maar we waren ook actief bij het verplegen en bloed afnemen. Op die intensive care krijgt Kok met de meest schrijnende gevallen te maken. ,,Verschrikkelijk wat zij meemaken. En het ergste is nog dat dierbaren elkaar soms drie, vier weken niet konden zien. Ikzelf was heel goed beschermd en heb daardoor geen angst het op te lopen. Ik ging wel gewoon ook bij mijn ouders langs, maar wel met gepaste afstand.’’ De werkdruk was een tijdje hoog. ,,Niet in aantal uren, het wordt gewoon heel anders verdeeld. Normaal heb ik eenmaal in de twee weken avonddienst, maar op de ic werken ze met drie diensten per dag. Daardoor draai ik soms vier nachtdiensten op een rij. Ik ervaar dit persoonlijk ook niet als echt zwaar. We hebben als zorgmedewerkers niet voor niets voor dit vak gekozen. Kok miste het voetballen tijdens de lockdown. ,,Vooral het sociale aspect. Met een groep bezig zijn en lachen met elkaar. En natuurlijk het bewegen. Voetbal is altijd heel belangrijk voor mij geweest. Als kleine jongen was ik altijd op het voetbalveld te vinden en werd al snel lid van SV Honselersdijk. Een jaar of 22 ben ik lid geweest van die club. Mooie momenten bij Honselersdijk waren de vriendschappelijke wedstrijden tegen ADO Den Haag, Sparta en Feyenoord. Tegen Feyenoord was een prachtige ervaring omdat ik fan ben van Feyenoord en als kers op de taart stond ik tegenover Graziano Pellè. Ik heb een paar jaar samen met mijn twee jongere broers Nando en Branco in het eerste gespeeld. Dat is natuurlijk prachtig, om met zijn drieën in het vlaggenschip van je club te spelen. Voetbal is voor mij ook lekkere uitlaatklep, je kunt na een drukke werk even je koppie leeg maken. Natuurlijk draait het niet alleen om het koppie leegmaken. Ik streef altijd wel naar het hoogste en ben bloedfanatiek, maar ik vind dat vooral plezier het allerbelangrijkste is. Honselersdijk speelde eerste klasse en is het logisch dat er twee keer in de week wordt getraind. Zo niet dan zit je op de bank en dat begrijp ik. Vanwege mijn werkzaamheden in het ziekenhuis moet ik twee keer per maand werken. Ik dacht tijdens de zomer van 2021 ik ga lekker voetballen in het vierde elftal. Maar toen mijn Honselse maten Tim van der Meer, Bryan Brabander en Dahley la Duc hadden besloten om naar Quintus te gaan begon het bij mij te kriebelen en na een gesprek met trainer Richard Langeveld besloot ik voor Quintus te kiezen. Wel heb ik gelijk aangeven dat ik er niet altijd bij kan zijn. De selectie van Quintus is jong en zeer talentvol. De trainingen worden goed bezocht en elke donderdagavond is het feest bij ons in de kantine. Dat zorgt er juist voor dat de sfeer goed is en dat we elke zaterdag voor elkaar door het vuur gaan. Doelstelling is om dit seizoen te promoveren naar de derde klasse. Makkelijk gaat dat zeker niet worden, want SV Houtwijk is de grote favoriet. De vierde klasse is voornamelijk tegen Haagse clubs en dat zijn vaak fysieke wedstrijden. De derde klasse ook wel de Westlandse fietspoule genoemd ligt ons als voetballende ploeg veel beter. En het zorgt ervoor dat er veel mensen komen kijken en dat is ook weer goed voor onze clubkas. Mijn dromen zijn kampioen worden met Quintus en ooit te komen werken op een Traumahelikopter.’’
Klik op Quintus voor het laatste artikel van de club.