Jean Paul van Leeuwen beleeft dit seizoen een jubileum onder de lat. De inwoner van Vlaardingen is aan zijn tiende jaargang in de selectie van tweededivisionist Excelsior Maassluis begonnen en dat verveelt niet. “Deze club betekent heel veel voor mij.” 
In dat drukke bestaan van mensen bijstaan in hun fitheid past Excelsior Maassluis prima. “Het is snelweg op, snelweg af. Ik ben er binnen een kwartier. Dat is ideaal. Excelsior is echt een club van gezelligheid. Dat vind ik ook belangrijk.”
Van Leeuwen begon ooit als klein jongetje bij DRGS in Schiedam. Via Sparta kwam hij bij de amateurtak van Feyenoord terecht. “Ik speelde daar in de B, maar ik merkte dat het plezier minder werd. Ik miste de échte gezelligheid. Ik kende Excelsior, omdat ik eerder al een paar keer had meegetraind in de jeugd. Een leuke club, die ook prestaties nastreeft. Ik had het idee dat ik daar wel goed kon aarden.”
Hij moest als jonge selectiekeeper wel geduld hebben voordat hij in de basis kwam. “Ik had Jasper Leerdam voor me. Als je jong bent, wil je maar één ding en dat is spelen. Ik vond me niet minder dan Jasper, maar trainer Cesco Achterberg koos niet voor mij. Daar was ik het natuurlijk niet eens mee. Nu ik zelf wat ouder ben, kan ik het goed begrijpen. Een keeper heeft gewoon ervaring nodig. Ik had destijds talent, maar nog geen ervaring. Een doelman moet rust uitstralen. Dat is zó belangrijk voor de verdediging.”
Zijn kans kwam een paar jaar later. Leerdam liep aan het begin van het seizoen een zware knieblessure op, Van Leeuwen kon zijn talenten driekwart jaar tonen. Het seizoen erop was zijn grote doorbraak, uitgerekend in het droomjaar van Excelsior, waarin de tricolores kampioen werden van de topklasse en de algehele amateurtitel veroverden door FC Lienden te bedwingen. “De eerste zes wedstrijden was het nog stuivertje wisselen met Jasper, die nog kwakkelde met zijn knie. Uiteindelijk kwam ik er vast in te staan.”
De rest is fraaie geschiedenis. “We verloren 25 wedstrijden op rij niet. De verdediging stond als een huis. Het was qua prestaties een uniek jaar voor ons. Excelsior moet het toch altijd met beperkte middelen te doen als je het afzet tegen de grote namen.”
Van Leeuwen ontwikkelde zich als een veelzijdig keeper. Sterk bij hoge ballen, goed in één-tegen-één-duels, maar ook op de lijn prima. “Ik ben redelijk compleet”, probeert hij bescheiden te zijn. “Ik heb goede reflexen, maar durf ook ver voor mijn goal te keepen. Coaching is ook een belangrijk aspect.”
Het meevoetballen kan volgens hem beter. “Dat zal nooit mijn sterkste punt worden, maar in het spel dat we nu spelen is het wel belangrijk. Voorheen hadden we Kevin Vink met zijn twee meter vier in de spits. Als je onder druk stond, gaf je een lange bal op hem. Onder Dogan Corneille ligt de nadruk daardoor meer op voetbal van achteruit. Dogan wil graag dat ik het voetballend oplos. Als het moet, geef je maar een peer naar voren, zegt keeperstrainer Rob Grauwmeijer.”
Hij hoopt dit seizoen met Excelsior gevrijwaard te blijven van degradatiezorgen. “Het lijkt een beetje traditie te worden dat we slecht starten. Het zou al heel veel schelen als we dat eens anders doen.”
Hij ziet zichzelf niet zo snel verkassen naar een andere club. Hij doet de deur echter niet helemaal dicht. “Hij staat op een kier voor de grote clubs in de tweede divisie, maar het moet wel passen in mijn leefritme. Mijn bedrijf is belangrijk. Daarom is een club in de eerste divisie uitgesloten. Vijf jaar geleden had ik daar anders over gedacht. Excelsior past in alle opzichten prima bij mij.”
Klik hier voor meer informatie over Excelsior Maassluis
Klik hier voor meer artikelen over Excelsior Maassluis