Voor Hans de Rover zal zijn laatste seizoen als trainer bij vierdeklasser FIOS allesbehalve voelen als ‘uithobbelen’, want mede door een nieuwe onderbreking van de competitie is het voor de ervaren oefenmeester uitdagender dan ooit. “Hoe houd je die spelers gemotiveerd om bezig te blijven? Daarvoor haal je alles uit de kast.”
En dus is de 55-jarige De Rover soms boos, dan weer heel lief en de volgende keer aait hij één van zijn spelers eens over de bol. Het probleem: motivatie. “Die jongens willen natuurlijk allemaal voetballen, maar je probeert ze te stimuleren om iets voor zichzelf te blijven doen. Je stuurt eens een appje, doet een belletje of gooit de knuppel in het hoenderhok. Proberen die jongens te raken.” Inmiddels is de voetballerij weer aan het rollen gebracht, de oud-trainer van onder meer Smitshoek en NSVV vertelt over de uitdaging die er ligt. “Niet iedereen is even fit, daar moet je rekening mee houden. Maar je merkt meteen aan de trainingsopkomst dat het perspectief op voetballen een enorme stimulans is.”
Liefhebber
Datzelfde geldt eigenlijk voor De Rover, die in 2015 al was gestopt als voetbaltrainer. “Toen heb ik me vier jaar geleden door Jan Hagens toch over laten halen om hier trainer te worden en daar heb ik geen spijt van.” Toch zit het er na dit seizoen dan echt op, hij legt uit waarom. “Ik ben ook geen 35 meer, het wordt gewoon te druk. Mijn werk, een nieuw gekocht huis, dan kan ik er niet altijd meer zijn. Op zo’n moment moet je ook eerlijk zijn tegen de club.” De Rover had al een afspraak met FIOS dat hij zo nu en dan verstek mocht laten gaan, desondanks werd zijn ‘moeilijkste klus ooit’, zoals hij het zelf noemt, een succes. “Het was op sterven na dood, ze bungelden onderaan die vierde klasse. Nu leeft het weer!” Maar ook de resultaten zijn een stuk beter. “We staan nu in de middenmoot, maar we kunnen echt naar die subtop. Uiteindelijk willen we naar de top van de vierde klasse, dat moet gewoon kunnen.” De Rover, inmiddels meer dan dertig jaar actief als hoofdtrainer, omschrijft zichzelf als een liefhebber. FIOS doet hem vooral denken aan NSVV, vertelt hij. “Maar dan in het klein. Heel hecht, veel vrijwilligers en echt sociaal. Dat zie je toch steeds minder. Het dorp draait echt om FIOS, hier ben je geen nummertje, maar kennen ze je echt.”
Echt willen winnen
Na al die jaren geniet hij nog altijd zichtbaar van zijn vak. “De ontwikkeling blijft het mooiste. Je gaat van helemaal niks, naar waar we nu zijn. En over één of twee jaar spelen ze bovenin, dat is toch mooi?” Dat zal hij volgend jaar moeten missen, maar De Rover verdwijnt niet helemaal van het toneel. “Ik blijf op de achtergrond echt wel betrokken, ook als vrijwilliger, maar die verplichting is er dan gewoon even vanaf.” Maar voordat hij daarover na gaat denken, moet eerst het seizoen op een goede manier worden afgesloten. Want ook daar liggen nog genoeg mogelijkheden. “We presteren tot nu toe onder ons niveau, er zit echt gewoon veel meer in.” De oefenmeester heeft wel een idee hoe dat komt. “Als je niet genoeg traint, kan je op zaterdag te weinig brengen. Dan word je op inzet afgetroefd en dat mag nooit.” En dus ligt daar voor de komende maanden nog een mooie uitdaging. “Echt willen winnen, dat zie je bij ons nog te weinig. Die agressiviteit mis ik soms. Ook altijd willen trainen, misschien moeten we daar volgend seizoen maar op selecteren.” De laatste tijd laat de opkomst te wensen over, De Rover hoopt dat het kwartje snel gaat vallen. “Anders is er voor mij ook geen lol meer aan en zo wil ik niet stoppen. Sommige jongens trainen ook voor zichzelf, dan is er geen probleem. Zeker met deze korte voorbereiding is dat nog belangrijker. Ik wil minimaal vijfde worden.” De inwoner van Rhoon, die zichzelf omschrijft als een veeleisende menselijke trainer, lijkt bezig aan zijn laatste klus. “Daar ga ik wel vanuit. Maar dit blijft mijn passie, dus wie weet over een paar jaar?”
Klik op FIOS voor het meest recente artikel van de club.