VV Rhoon vierde op vrijdag 3 en zaterdag 4 juni in alle uitbundigheid het 75-jarig jubileum. Het zal naar aller waarschijnlijkheid het laatste jubileum zijn op sportpark De Omloop, maar de club van circa zeshonderd leden zit nog wel gevangen in onzekerheid.
Het jubileumjeugdtoernooi is net achter de rug als Wim Gé Warnaar, één van de trouwe vrijwilligers en bestuursleden van de club, de balans opmaakt. “Volgens mij heeft iedereen het naar zijn zin gehad, alleen jammer dat de geluidsinstallatie het liet afweten. Maar gebreken komen met de leeftijd.”
De haperende geluidsinstallatie staat symbool voor het huis waar VV Rhoon de afgelopen jaren woonde en nog een paar jaar moet wonen. “Het hangt met touwtjes aan elkaar.” Hij gebruikt woorden die voorzitter Marco van Wassenaar (52) later op de dag zou herhalen. “Het is pappen en nathouden.”
Verhuizing, het is een woord die ze bij de 75-jarige club al bijna niet kunnen horen. “Er is al tien, vijftien jaar sprake van”, zegt Warnaar. “Met dat idee hebben we ook tien, vijftien jaar geleden die containers neergezet. Het zijn portocabins, maar ik noem ze containers. Prima voor een paar jaar, maar niet voor permanent. Ze beginnen aan alle kanten te lekken.”
In die containers zijn kleedkamers, een verzorgingsruimte, maar is ook de huiskamer van het bestuur. “Het kan natuurlijk niet langer, het is niet meer van deze tijd”, voegt Van Wassenaar eraan toe.
Daarom was er vorig jaar vreugde bij de club toen de gemeenteraad van Albrandswaard eindelijk de knoop doorhakte. Het huidige complex van Rhoon en WCR maakt plaats voor een nieuwe woonwijk en beide clubs moeten verhuizen naar een nieuw complex een paar honderd meter verderop aan de andere kant van de naastgelegen weg. De clubs waren blij en opgelucht.
Intussen heeft die blijdschap en opluchting echter plaatsgemaakt voor ongeduld en onzekerheid. Dat het proces traag verloopt, zint VV Rhoon niet en stelt de club ook allesbehalve gerust. “Eerst moet de grond van een particuliere grondbezitter nog worden verworven”, zegt Van Wassenaar. VV Rhoon en WCR hebben een gezamenlijk wensenlijstje bij de gemeente ingediend. Dat is een lijstje met zes velden. Van Wassenaar weet dat er verzet is van de lokale partij, die de club liever ergens anders ziet. “In de Albrandswaardse polder. Dat is Poortugaal. Dat doen we echt niet. Wij zijn een club uit Rhoon en willen binnen de dorpsgrenzen blijven. Ik heb ook ingesproken in de gemeenteraad. Feyenoord laat je ook niet verhuizen buiten Rotterdam, heb ik gezegd.”
“Het proces ligt nu stil, want er moet eerst een nieuw college worden geformeerd. De kans is aanwezig dat de lokale partij daarin een rol krijgt en dat heeft mogelijk gevolgen.”
Wat drinken en soms een Mars
De perikelen van de verhuizing hangt als een grauwsluier over het jubileum, maar het feest was er zaterdag 4 juni niet minder door. Ook de nederlaag van het eerste elftal in de laatste competitiewedstrijd tegen De Jonge Spartaan (0-2) kon de pret niet drukken. “We hebben er heel lang goed voorgestaan”, vertelt Van Wassenaar. “We hebben de ambitie om een stabiele tweedeklasser te worden, maar dat is niet gemakkelijk. We betalen geen spelers, nu en in de toekomst niet. Spelers krijgen wat te drinken en als ze goed spelen een Mars.”
Intussen is oud-speler Jan Polak aangeschoven. De voormalig tuinder (‘mijn zoon heeft de zaak overgenomen’), was ooit een begenadigd linksbuiten. Eentje die aan de zijlijn stond genageld om vervolgens een actie te maken. “Ik had een goede schijnbeweging”, zegt hij terwijl hij die beweging midden in de kantine voordoet. “Het gaat wat minder soepel, maar ik was toen nog jong.”
Hij was pas zestien jaar toen de club zijn vader vroeg of de jonge Jan met het eerste elftal mocht meedoen. “Eén van de aanvallers werkte bij Shell en moest werken. Dat was mijn kans.” Polak maakte indruk en veroverde al snel een basisplaats in het VV Rhoon dat kampioen werd in de tweede klasse van de Rotterdamse Voetbalbond. Hoewel hij niet groot was, kopte hij de ene na de andere bal in het doel. “Ik was echt goed met de kop. Ik heb veel doelpunten met mijn hoofd gemaakt. Blijkbaar had ik een goede timing.”
Wat vele mensen niet weten is dat Polak zijn eigen gras maaide. Omdat zijn spel gebaat was met een kortgemaaid veld, ging hij met grasmaaier onder de arm een dag voor de wedstrijd naar het oude veld aan de Molendijk. Aan zijn ‘kantje’ millimeterde hij vervolgens het gras. “Doordeweeks stonden er gewoon paarden op het veld. Het veld lag ook vol met paardenhopen.”
Voor hem is het 75-jarig jubileum van VV Rhoon ook ‘een beetje emotioneel’. Veel van zijn leeftijdsgenoten zijn er niet meer. Zelf hoopt hij over een maand 82 jaar te worden. Na lang als veteraan te hebben gespeeld, bleef hij de club trouw als lid van de ‘bouwploeg’. Elke dinsdagochtend is hij trouw van de partij als er geklust moeten worden op het complex. “Geloof me, er is genoeg werk.”
Dat kan John Koster beamen. De oud-rechtsback, die volgens zijn maatje Polak geen meter te veel liep (‘waarom moeilijk doen als het makkelijk kan’), heeft inmiddels 85 verjaardagskaarsjes uitgeblazen. Dat belet hem niet om elke dinsdag naar de club te komen om reparaties en andere bezigheden te verrichten. “Ik doe alles, maar op het dak ga ik niet meer”, geeft hij aan dat ook hij grenzen heeft.
Op het veld was hij niet de snelste, maar op de motor was hij wel een snelheidsduivel. Hij schopte het als twintiger tot twee optredens in de TT van Assen. “Eén keer viel ik uit, één keer werd ik dertiende”, vertelt hij over zijn avonturen in de 50cc-klasse. “Ik sleutelde alles zelf, niks gesponsord team.”
“Er zaten toen al meer dan honderdduizend mensen op de tribune. Die kwamen allemaal voor mij.”
Voorzitter Van Wassenaar koestert Polak en Koster. “Zij zijn ons kapitaal, net als al die andere vrijwilligers. Je zou wensen dat je er meer hebt, maar dat is voor elke club tegenwoordig de uitdaging: genoeg mensen vinden om de vrijwilligerstaken uit te voeren.”
VV Rhoon voor meer artikelen over de club
VV Rhoon voor meer informatie over de club