De 23-jarige Gilberto da Silva was vier jaar geleden nog een talentvolle aanvaller bij Feyenoord, waar hij twaalf jaar in de jeugdopleiding speelde. Dit seizoen maakt hij zijn entree bij de Dordtse eersteklasser Oranje Wit, dat de afgelopen maanden een enorme metamorfose onderging.
DORDRECHT – Het verhaal van Gilbert da Silva is opmerkelijk. Als voormalig speler van Feyenoord maakte hij zijn profdebuut bij Almere City FC en verdween vervolgens van het toneel. Hij speelde van medio 2016 tot medio 2018 geen wedstrijden vanwege een zware knieblessure. In het voorbije seizoen keerde Da Silva terug op de amateurvelden en degradeerde hij met Barendrecht uit de tweede divisie. De liefde voor het voetbal doofde niet en tijdens deze zomer koos Da Silva na gesprekken met meerdere clubs voor een gang naar Oranje Wit. Daar wil hij zich dit seizoen als verdedigende middenvelder laten zien.
Van het profvoetbal naar de eerste klasse: ben je niet bang voor een groot verwachtingspatroon? Gilberto da Sliva: ,,Ik ben niet bang voor hoge verwachtingen vanwege mijn vorige clubs. Dat vind ik juist wel leuk, want ik verwacht ook veel van mezelf. Ik heb met fl ink wat clubs gesproken en uiteindelijk mijn gevoel laten spreken toen ik voor Oranje Wit koos. Ik had direct een klik met trainer Faysal Kadi Wahabi, met wie ik kon lachen en goed kon praten. Bij mijn binnenkomst had ik voor mezelf een plek centraal achterin of als controlerende middenvelder in gedachte, want na mijn knieblessure ben ik een andere speler geworden. Die onbevangen dribbelaar uit de Feyenoord-jeugd is nu iemand die het spel wil aansturen en verdelen als controlerende middenvelder. Met Rik Kramer en Armando Tuur heb ik twee goede verdedigers achter me staan. Ik hoop dat we een goed defensief blok zullen zijn, zodat de spelers voorin zich lekker kunnen uitleven met hopelijk veel mooie acties en goals.’’
Wat is er gebeurd in de profjaren die je hebt beleefd? ,,In 2015 heb ik de keuze gemaakt voor Almere City FC, in plaats van nog een jaar Feyenoord. Ik ben naar Almere gegaan na een goed gesprek met trainer Fred Grim. De trainer was echter al vertrokken voordat het seizoen begon: hij ging aan de slag bij Jong Oranje. Vervolgens heb ik een moeizaam halfjaar beleefd onder de nieuwe trainer Maarten Stekelenburg. Onder diens opvolger Jack de Gier heb ik nog mijn profdebuut kunnen maken. Daarna was ik op weg naar Jong FC Twente, toen bleek dat ik een zware knieblessure had. FC Twente heeft mij toen goed geholpen en ik ben daar geopereerd door de clubarts, waarna ik vervolgens bij Sparta aan mijn herstel heb gewerkt. Bij Jong Sparta heb ik het eerste halfjaar van 2018 nog meegetraind, maar geen wedstrijd gespeeld. Barendrecht bood uitkomst: die club is op vijf minuten van mijn huis. Na een halfjaartje in het tweede heb ik van trainer Jack van den Berg nog de kans gekregen om in de tweede divisie te spelen. Daarvoor ben ik hem dankbaar, want zo kon ik nog mijn kwaliteiten tonen.’’
Jouw naam doet denken aan de Braziliaanse internationale Gilberto Silva. Is er een parallel? ,,Mijn achtergrond is anders dan van die oud-speler van Arsenal. Mijn vader komt uit Angola, een voormalige kolonie van Portugal. Dat verklaart mijn fraaie naam.
Mijn moeder is Nederlandse en ik ben geboren en getogen in het zuiden van Rotterdam, waar ik begon met voetballen bij DEH. Op mijn zevende werd ik al gescout door Feyenoord, waar ik tot mijn negentiende heb gespeeld en onder Giovanni van Bronckhorst en Roy Makaay veel heb geleerd. Heel mooie jaren, waar ik met veel plezier op terugkijk. Ook op de periode dat ik bij Feyenoord samenspeelde met mijn neefje Tonny Vilhena. Dat is mooi om aan terug te denken.’’