“Dat is nu typerend voor dit seizoen”, zegt Atakan Karacoskun kort na de verloren wedstrijd van DVO’32 tegen Dilettant. In de fase dat de Vlaardingers alles of niets spelen wordt een voorzet door een DVO-aanvaller over de doellijn gewerkt. Hoewel de bal duidelijk zichtbaar de lijn is gepasseerd, ontgaat de scheidsrechter van dienst de treffer.
“Het past in het plaatje van dit seizoen”, meent verdediger Atakan Karacoskun (23). “Het is pech, pech en nog eens pech. Je zou zeggen dat dat een keer moet ophouden, maar blijkbaar werkt dat niet zó.”
“Ik weet niet hoeveel keer we dit seizoen niet paal of lat hebben geraakt. Dat is frustrerend.”
De frustratie vanwege het grote aantal pechgevallen en daarmee tegenvallende resultaten in de competitie staat haaks tegenover het plezier dat Karacoskun heeft teruggevonden bij DVO’32.
Hij zat als voetballer op een dood spoor bij Zwaluwen 2. “Ik heb drie jaar gevoetbald bij Zwaluwen. De eerste twee seizoenen met veel plezier. De groep was hecht en de resultaten goed. We promoveerden twee keer en gingen van de reserve tweede klasse naar de reserve hoofdklasse. Uiteindelijk wil je als voetballer in het eerste spelen. De kans dat dat bij Zwaluwen ging gebeuren, was nagenoeg nihil. De club speelt op een dusdanig niveau dat er veel spelers van buitenaf gehaald worden.”
Vanwege het vooruitzicht, dat Zwaluwen 2 het hoogst haalbare zou zijn voor de student Business Studies, verdween langzamerhand de motivatie. “Ik raakte mijn plezier in het voetbal kwijt.”
De reddingsboei werd uitgegooid door DVO’32- trainer Ben Hoogwerf. “Hij had mij al eerder gevraagd. Ik ken DVO goed. Ik ben er ooit begonnen, voordat ik naar Feyenoord ging, maar ik kwam er regelmatig omdat mijn broertje er lang heeft gespeeld. Daarnaast kende ik een aantal spelers uit het eerste.”
“Ben is een goede trainer. Hij heeft mij een eerlijk verhaal verteld. Wat de ambities zijn van de club, maar ook dat hij mij geen basisplaats kon garanderen. Zijn hele verhaal sprak me aan. Ik kan na zeven maanden zeggen dat het verhaal, dat hij schetste, ook uitgekomen is. We hebben een leuke groep, met veel mogelijkheden.”
Het enige dat volgens de centrale verdediger tegenvalt is de positie op de ranglijst. “Van alle teams in deze afdeling hebben wij de meeste kwaliteiten. Dat vind ik, maar dat hoor ik ook van andere clubs. Daardoor zijn tegenstanders gewaarschuwd voor ons en passen ze zich aan aan onze speelwijze. Er wordt regelmatig een muur aan verdedigers voor ons opgetrokken. Een gaatje vinden in die muur is al lastig genoeg, en als we zelf dan nog de mooiste kansen laten liggen, zadel je jezelf met een gigantische opgave op.”
Toch heeft Karacoskun de hoop op een prijs niet opgegeven. “Kampioen, dàt wordt een lastig verhaal”, is hij realistisch. “Maar de nacompetitie kunnen we zeker nog halen. Ik weet zeker dat we een goed figuur slaan in de tweede klasse. Daar krijg je de ruimte om te voetballen, in de derde klasse is het vechtvoetbal. Het heeft echter geen zin om aan de tweede klasse te denken zolang je nog in de derde klasse speelt.”