Voor Patrick Nieuwerf begon het voetbalavontuur in de F-jes van FC Boszoom. In die jaren combineerde hij voetbal met judo, een sport waarin hij zelfs een hoog niveau bereikte. Toen hij moest kiezen, gaf hij de voorkeur aan het spel met de bal. Via SVS belandde hij uiteindelijk onder de lat. Tijdens een training keepte hij één keer en dat bleek genoeg: hij stroomde door naar de E3 en pakte direct een kampioenschap.
In de jeugd wisselde Nieuwerf regelmatig tussen het doel en het veld, maar als B-junior maakte hij de overstap naar DCV. Daar kwam hij meteen in de A1 terecht, al viel dat team halverwege het seizoen uiteen en keerde hij terug naar de B1. Op zijn zeventiende maakte hij al de stap naar de senioren. Hij trainde mee met het eerste elftal, maar vlak voor zijn debuut sloeg het noodlot toe: zijn schouder schoot uit de kom. Jong en onbezonnen probeerde hij na drie weken weer te keepen, met opnieuw een blessure tot gevolg. Maanden revalideren volgden en uiteindelijk bleek een operatie onvermijdelijk.
Een periode bij VVOR leverde door die blessure weinig speeltijd op en de motivatie zakte weg. Terug bij SVS koos hij bewust voor volledig herstel. Na zes tot zeven maanden keihard werken sloot hij weer aan bij het eerste elftal. In die periode leerde hij veel van toenmalig eerste keeper Bart de Keijzer, vooral op het gebied van lijnkeepen en coaching.
Concurrentie bleef een terugkerend thema. Zo moest hij de strijd aangaan met Migael Essajas, die zich sterk ontwikkelde en later een transfer naar Spartaan’20 verdiende. In de voorbereiding werd regelmatig aan hem getwijfeld, waardoor hij vaak van achteruit moest knokken voor zijn plek. Zijn spel kenmerkte zich door meevoetballen en coachen, soms ten koste van het pure keeperswerk. Trainer Ron Luijten vatte dat ooit treffend samen met de woorden: “Je bent keeper geworden om ballen tegen te houden.”
Een van zijn beste wedstrijden speelde hij opvallend genoeg in een met 5-0 verloren duel tegen Neptunus-Schiebroek. SVS kreeg liefst 37 doelpogingen tegen en Nieuwerf stopte zelfs een strafschop, maar moest toch vijf keer capituleren. Het typeerde het zware degradatieseizoen: individuele kwaliteit genoeg, maar als team kwam het niet samen.
Dit seizoen in de vierde klasse begon wisselvallig, maar vanaf de wedstrijd tegen SV Ommoord kwam er stabiliteit. Een ongeslagen reeks volgde en Nieuwerf voelt nog altijd de drive om in het eerste elftal te spelen. De jonge selectie is leergierig en heeft volgens hem veel potentie. Spelers als Ruben Visser ziet hij als echte clubjongens die de ploeg op termijn bij de hand kunnen nemen. Over zijn eigen toekomst is nog geen beslissing genomen, al is er vanuit het tweede elftal interesse.
Naast het veld is Nieuwerf van grote waarde voor SVS. Hij traint de keepers, runt op zondag zijn eigen peutervoetbalschool en verzorgt via zijn bedrijf Printlab de bedrukking van de clubkleding. Samen met zijn vriendin runt hij het bedrukkingsbedrijf, daarnaast geeft hij keeperstraining bij Alexandria’66 en werkt hij fulltime bij Rubaflex in Schiedam.
SVS blijft voor hem een bijzondere club. In de omgeving liggen grotere verenigingen als VV Capelle, CVV Zwervers en Alexandria’66, waar het wellicht professioneler is ingericht. Maar juist de charme van SVS zit volgens Nieuwerf in de onderlinge verbondenheid en de enorme inzet van vrijwilligers.
Patrick Nieuwerf is keeper, trainer en ondernemer, maar bovenal een echte SVS’er.
Voor meer artikelen over SVS, klik hier.
Voor meer informatie over SVS, klik hier.