Met veertien punten uit twaalf wedstrijden, draaide Jens Jonas met derdeklasser Groote Lindt dit seizoen een verdienstelijke eerste seizoenshelft. Maar na een veel mindere tweede, moet de club uit Zwijndrecht toch via de nacompetitie lijfsbehoud zien te bewerkstellingen. “Het werd lastig toen we niet meer op volle sterkte waren.”
En op volle sterkte, waren ze bij Groote Lindt dit seizoen lange tijd niet, vertelt de achttienjarige Jonas. “In de eerste seizoenshelft ging het nog goed, toen was iedereen fit. Daarna raakten we onze aanvoerder én rechtsbuiten kwijt met blessures.” Ook de middenvelder zelf, kwam niet ongeschonden uit de strijd. “Ik lag er zes weken uit, met een ingescheurde enkelband.” Toch kwamen de mindere prestaties, de Zwijndrechtse club pakte maar zeven punten in de tweede periode, niet alleen door de afwezigheid van een aantal belangrijke spelers. “We hebben ook wel pech gehad. Met ballen op de paal, gemiste kansen of tegendoelpunten in de laatste minuut.”
Geslaagd seizoen
Onnodige nederlagen dus, als het aan Jonas ligt. “Als we een fitte selectie hebben, kunnen we zeker in de derde klasse blijven. Nu moesten we continu gaan schuiven.” Al bood dat voor de jongeling op zijn beurt, dan weer de nodige kansen. “Vorig jaar had ik al een paar keer meegedaan, onder andere tijdens de nacompetitie. Dus mocht ik tijdens de voorbereiding meedoen, maar het was nog niet zeker dat ik vast onderdeel zou worden van één.” Een goede indruk achtergelaten, miste Jonas vervolgens nauwelijks een minuut. “Eigenlijk heb ik bijna alles gespeeld.” Persoonlijk, kijkt hij dan ook terug op een geslaagd seizoen. “Je merkt vooral fysiek gezien een behoorlijk groot verschil. Tegenstanders zijn toch oudere én grotere mannen.” Die barsten van de slimme trucjes, lacht Jonas. “Eén keer raken, of juist niet en vooral heel slim hun lichaam gebruiken.” Desondanks, kon de creatieveling voor zijn gevoel snel mee. “Voetballend ging het wel. Mede omdat ik ook al bij het eerste meetrainde.” Dit seizoen veelvuldig als nummer 8, vertelt hij. “Vroeger speelde ik vaker op 10, zodat ik de diepte kon zoeken.” Nu staat Jonas dus wat lager op het veld. “Een technische speler, die het spel probeert te verleggen.” Bij de club, waar hij nagenoeg al heel zijn leven komt. “Op mijn derde voetbalde ik al bij de kabouters. Later ging ik kijken bij het eerste en hoopte ik daar zelf ooit te staan.” En dat niet alleen. “Met de jongens die er toen al zaten, speel ik nu samen.” Waaronder zijn trainer van de JO15. “Dat maakt Groote Lindt een heel hechte club. Met veel van mijn vrienden, voetbal ik nu gewoon bij één.” Jonas kent ondertussen, dan ook zo’n beetje iedereen. “We wonen allemaal in de buurt, onze vaders spelen of speelden samen en we komen op elkaars verjaardagen.”
Handhaven
Zaak om die saamhorigheid, komend seizoen om te zetten in meer overwinningen. “Mijn gevoel zegt dat er meer in had gezeten. Zeker als je ziet hoeveel punten we voor de winterstop hebben gepakt.” Desondanks, kan de doelstelling nog wel worden gehaald. Al zal dat dan moeten gebeuren via de nacompetitie. “Ons doel was handhaving, maar het liefste hadden we natuurlijk hoger geëindigd.” Is Jonas uiteindelijk, gezien alle blessures, dan toch tevreden? “Een beetje! Als we ons handhaven via de nacompetitie dan tenminste.” Gezien zijn liefde voor Ajax, kan de inwoner van Zwijndrecht na de laatste weken sowieso wel een opsteker gebruiken. “Ik ben ook fan van Barcelona. En dan met name Pedri. Dat vind ik echt een mooie speler om naar te kijken. Soms denk ik: hoe bedenk je dat?” Wie weet haalt Jonas er voor zijn eigen ontwikkeling, nog wat inspiratie uit. “Het zou aan de ene kant leuk zijn om ooit een stap omhoog te maken, maar ik zou het ook niet erg vinden om hier te blijven voetballen.” Want, zo is de tiener eerlijk. “Wat je bij Groote Lindt hebt, zie je nergens!”
Klik hier voor meer informatie over Groote Lindt
Klik hier voor meer artikelen over Groote Lindt