Na een periode van zes jaar, keerde Ron van Neck deze zomer als trainer van vierdeklasser Herkingen’55 terug op bekend terrein. En stiekem, is er sinds die tijd best wel veel veranderd, zo merkt de Rotterdammer. “Het is allemaal weer een stukje professioneler.”
Iets wat hij tijdens de gesprekken in januari al merkte. “Ik kreeg een belletje, dus dacht: praten kan altijd. Op dat moment had ik, nadat ik was gestopt als hoofd jeugdopleiding bij Melissant, net een jaar niks gedaan en begon het eigenlijk wel weer te kriebelen.” En dat werd alleen maar erger, herinnert Van Neck (59) zich. “Binnen anderhalf uur waren we eruit en kwam er opnieuw een samenwerking tot stand.” De oefenmeester heeft wel een verklaring waarom. “Ik snap het gevoel binnen Herkingen’55. Een klein clubje. Dan is het razendknap als je al jaren in die vierde klasse weet te blijven.”
Goed gevoel
De inwoner van Rotterdam-Zuid, Van Neck rijdt iedere wedstrijd en training 50 kilometer op en neer, voelt zich dan ook alweer helemaal thuis bij de club uit Herkingen. “In mijn vorige periode heb ik blijkbaar aardig wat ‘krediet’ opgebouwd, want de mensen zijn blij dat ik weer terug ben.” En hijzelf ook. “In het dagelijks leven werk ik in het onderwijs, training geven is voor mij therapie. Pure ontspanning.” Helemaal met de huidige groep. “Het is een mix met jongens van toen én jonge spelers die zijn doorgegroeid. Gasten die toen nog in de JO15 zaten, moeten we nu verder tot bloei laten komen. Dat is mijn uitdaging.” Bij een club, die Van Neck inmiddels maar al te goed kent. “Het is echt ons kent ons, daarom wilde ik graag terug. Ik heb een goed gevoel bij iedereen. Na 24 jaar als trainer op Flakkee, ben ik ook wel een beetje één van hen.” Het contact is de oefenmeester in al die jaren dan ook blijven houden. “Ook met spelers. Het is een soort familie. Daarom ging ik ook nog regelmatig kijken bij Herkingen’55.” Zijn herstart, bevalt Van Neck voorlopig goed. “De club heeft stappen gezet, is nu weer een stukje professioneler. Met een staf die weet waar het over gaat. Vorige keer moest ik het zelf allemaal een beetje uitzoeken. Nu heb ik twee assistenten.” En dus heeft Van Neck maar weinig om te klagen. “Ik kan er nu gewoon vanuit gaan dat dingen zijn geregeld. Dat heb ik toen ook aangegeven in het gesprek.”
Onverzettelijkheid
Randvoorwaarden in orde, tijd om te gaan presteren. Want daar komen de toeschouwers straks natuurlijk wel voor. “We moeten minimaal zorgen dat we in die vierde klasse blijven, zonder te hoog van de toren te blazen. Ons langzaam in het seizoen knokken, dat zit wel een beetje in het DNA van Herkingen. Die onverzettelijkheid spreekt me aan. Het is moeilijk winnen hier, hoor.” Helemaal als zijn team de stappen gaat maken, die Van Neck voor ogen heeft. “Nóg meer met durf willen voetballen, dat wordt mijn hoofdtaak.” En belangrijk daarbij. “We doen het niet met elf, maar met vijftien of zestien man. Dat gevoel moet gaan leven binnen de club.” Tegelijkertijd, hoopt de oefenmeester het gat tussen één en twee, te kunnen verkleinen. “Als dat lukt, in combinatie met een mooie klassering in de vierde klasse, ben ik tevreden.” Al is hij dat niet snel. “Ik ben een mensenmens, met een groot hart, maar ben wel duidelijk. Als het me niet bevalt, horen ze dat snel genoeg.” Wat dat betreft, is Van Neck in al die jaren niks veranderd. “Op mijn 35ste ben ik bij Stellendam als trainer begonnen, ik ben nog net zo fanatiek. Kan nog altijd slecht tegen mijn verlies.” Zaak om dat dus zo veel mogelijk te voorkomen. “Eerst kijken of het klikt, ook qua energie, en daarna gaan we er samen alles uithalen wat erin zit.” Voor hoelang? De UEFA B-trainer weet het nog niet. “Mijn eerste periode duurde vier jaar, dat gaat hem nu niet meer worden. Ik ga uit van twee seizoenen, daarna zien we het wel. Op mijn 65ste vind ik het straks sowieso wel mooi geweest!”
Klik op Herkingen’55 voor de laatste artikelen over de club.
Klik op Herkingen’55 voor meer informatie over de club.