John Kraan pakte met het tweede elftal van HVC’10 de tweede periodetitel, maar de 52-jarige oefenmeester wilde het liefst het ticket voor deelname aan de nacompetitie niet verzilveren. “We gingen voor de hoofdprijs”, zegt de inwoner van ’s-Gravenzande, die stopt als trainer en bij de Hoekse club verder gaat als technisch coördinator.
“Toen ik hier vier seizoenen geleden begon was het doel om van de reserve derde klasse naar de reserve eerste klasse te promoveren. Twee seizoenen geleden promoveerde hij met HVC’10 naar de tweede klasse, nu lonkte een tweede promotie. Het elftal dat hij bij de start in handen kreeg, in de loop van het seizoen flink verandert. “Het grootste verschil is dat de vrijblijvendheid verdwenen is. Dat was in 2016 de reden dat ik twijfels had om in te gaan op het aanbod van HVC’10. Ik was de situatie bij FC ’s-Gravenzande gewend en was daar drie jaar assistent geweest van het eerste bij Robin Knoester. Laat ik het zo zeggen: ik stond niet meteen te springen.”
Toch stapte Kraan, voetballiefhebber als hij is, in bij de Hoekse fusieclub. “Ik heb gaandeweg de boel naar mijn hand kunnen zetten. Het eerste seizoen was om te snuffelen aan elkaar, maar daarin hebben we wel de basis gelegd. In het tweede seizoen zijn we gepromoveerd en vorig seizoen werden we tweede in de reserve tweede klasse. Al met al hebben we een behoorlijke groei kunnen verwezenlijken.”
Wie het wedstrijdformulier bij HVC’10 aanschouwt, komt opvallend vaak de naam Kraan tegen. Vader John, als speler zeer succesvol bij Capelle, weet zich omringd door zijn grootste goed in zijn leven: zijn drie zoons spelen allen in HVC’10 2. “Ik heb daar geen hand in gehad hoor”, haast hij zich te zeggen. “Het is van de jongens zelf uitgegaan. John was de eerste. Daarna is er ieder seizoen één bijgekomen. Mike het seizoen erop, Scott dit seizoen. Ja, het heeft wel wat weg van een familiereünie.”
Zijn jongste zoon koos ook bewust voor HVC’10. “Dat vond ik wel jammer, want hij speelde in de B-jeugd bij FC ’s-Gravenzande op divisieniveau. Hij wilde per se naar HVC, waar hij in eerste instantie in de JO19 terecht kwam. Maar daar verpieterde hij, dat is tweede klasse. Ik heb hem snel naar het tweede gehaald.”
Dat Scott in de wedstrijd tegen VELO de winnende treffer maakte, waardoor HVC’10 de periode pakte, maakte Kraan als vader trots. “Als trainer maak ik geen onderscheid tussen mijn spelers. Ze zijn gewoon drie van de zestien. Ze voortrekken zal ik nooit doen. De schijn alleen wil ik al voor zijn. Dat is niet altijd even fair richting mijn jongens, want het gaat wel eens ten koste van hen. Als er gewisseld moet worden in de slotfase ben ik in negen van de tien gevallen toch geneigd om één van die jongens naar de kant te halen.”
Volgend seizoen kan hij zijn zoons in een andere rol beoordelen. Als technisch coördinator gaat hij met een helicopterview het hele technische beleid bij de senioren van eigen inzichten voorzien. “Vier seizoenen is mooi geweest. De club kwam met deze functie aan. Prima, want in die vier jaar dat ik hier nu rondloop, heb ik een echt HVC-gevoel gekregen.”
Meer informatie over HVC-10? Klik hier.
Klik hier voor de volledige krant van Westland.
