The Gunners voelt als thuiskomen voor René van Nijnatten. Niet omdat hij er jaren in het eerste heeft gespeeld of al eerder trainer is geweest, maar wel door zijn familieband met de club. Zo prijkt een foto van vader Jan in de kantine op sportpark Het Hooghuys.

Het is een bijzonder rijtje clubs dat René van Nijnatten in de afgelopen vijftien jaar coachte als hoofdtrainer. Hij begon bij SAB als jeugdtrainer, werd daar vervolgens hoofdtrainer van het eerste, waarna hij de Bredase voetbalvelden in 2009 verliet. Via Hoeven, RSV, DEVO, Bavel en TVC Breda kwam hij vorig seizoen bij FC Bergen terecht. “Ik had daar totaal geen rust en continu stress door een gebrek aan spelers”, vertelt hij nu over afgelopen jaar. “Het was een vervelend seizoen.”

GUNNERS
Toen hij via een van de vele bekenden bij The Gunners gepolst werd om in de Haagse Beemden aan de slag te gaan, hoefde hij niet lang na te denken. “Ze hadden nog meer opties, maar ik ga erheen”, zegt hij trots. Hij overtuigde het bestuur met zijn ambities. “Ik vroeg: ‘Willen jullie promoveren? Dan moet je mij hebben.’” Het zijn gedurfde woorden, de 56-jarige oefenmeester weet dat hij keihard afgerekend wordt als het hem niet lukt. Daar is hij echter niet bang voor, Van Nijnatten heeft de bravoure die bij The Gunners past. “Het is een beetje een ruige club”,zo verwoordt hij het zelf. Hij weet waar hij over spreekt, de band met de club van het wit en blauw is hecht. “Mijn oudste broer Chris heeft hier jarenlang gevoetbald, net als mijn vader Jan. Die is negentien jaar geleden overleden, maar hangt nog steeds mooi in de kantine op een foto van tijdens een jubileum. Het is iedere keer weer bijzonder om die foto te zien.”

STRAATVOETBALLERS
Zijn omgeving was enthousiast. “’René, dat is een clubke wat bij jou past’, zeiden ze tegen me. Je hebt hier best wat straatvoetballers rondlopen en dat past wel bij mij, de grenzen mogen opgezocht worden. Maar ga je er overheen, dan ben je de pineut bij mij.” Hij hoopt de strijdlust van zijn spelers te kunnen richten op het voetbal. “De energie moet in de schoenen zitten en niet in de mond.”

Hij heeft een presentatie gegeven aan de spelers, met een enkeling een één-opééngesprek gevoerd en is van plan nog een activiteit voor de teambuilding te organiseren. “Ik sta echt te
trappelen. Ik heb in mijn vakantie al een beetje op het internet zitten koekeloeren. Als ik zie waar The Gunners afgelopen seizoen is geëindigd, dat kan echt niet.

We moeten promoveren. Dat is mijn uitdaging. Ik heb vier promoties meegemaakt, maar dat is inmiddels ook alweer een paar jaar geleden. Het wordt weer eens tijd voor een prijs.” En dat met eigen jongens van de zaterdag vierdeklasser. “Ik doe het met spelers van The Gunners, klaar. Ik weet wat hier rondloopt en ga daar het optimale uit halen.”